Ξένος, πάντα. Έγκλειστος, μες στην καρδιά του πλήθους ερημίτης. Μόνο στον έρωτα χαράζοντας, για λίγο, το συμπαγές του κόσμου.
Από ψηλά αυτή η πόλη χυμένη στα πόδια του κι από μακριά ο κόσμος κλειδωμένος στη ζωή του. Με το βλέμμα αγγίζοντας, με την ακοή ακουμπώντας. Την οχλοβοή και τους ανθρώπους. Το θρόισμα στις φούστες των γυναικών, το υγρό στα χείλη τους. Δρόμους και μαγαζιά, το βρεγμένο οδόστρωμα της νύχτας. Τα δυτικά της φώτα και τ’ ανατολικά της κύμβαλα. Το ίδιο πάντοτε βαθιά επιθυμώντας: στην απαγορευμένη πόλη της αφής να περιπλανηθεί. Χαμένος, στ’ άγγιγμα, να βρει.
Σε εισόδους πόλεων ακίνητος για χρόνια. Στα μάτια του αδιάκοπα να καταγράφει. Σήραγγες, γέφυρες, διαβάσεις. Πλατείες και σταθμούς. Πλανόδιους, ταξιδιώτες, μετανάστες. Τα πρόσωπα τους παρακολουθεί μες στο συνωστισμό. Τα βλέμματα και τις χειρονομίες τους. Τα βήματα τους. Το φευγαλέο άγγιγμα των ρούχων τους.
Ξένος κι αυτός. Ο άγνωστός τους συγγενής.
Γιάννης Ζέρβας, Ημεροδρόμιο Μεγάλης Εβδομάδος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου