Πριν από τρεις δεκαετίες έφευγε η «μέση» οικογένεια από τη θάλασσα και άφηνε τη βρώμικη υπογραφή της: πεπονοκαρπουζόφλουδες, άδεια μπουκάλια, σκισμένες σακούλες του μανάβη, υπολείμματα κεφτεδακίων και τελειωμένα κουτιά «νιβέα». Σήμερα οι βρωμύλοι της θάλασσας έχουν αραιώσει. Αλλά τα σκουπίδια που αφήνουν πίσω τους είναι χιλιάδες φορές πιο δύσκολα και επικίνδυνα, αφού τα περισσότερα είναι πλαστικά, άντε αλουμινένια.
Ετσι, ακόμα και ένας στους εκατό να κάνει τη... γουρουνιά, σου έρχεται να τον αρπάξεις από τα αυτιά και να τον ταρακουνήσεις, να δεις αν έχει μείνει τίποτα στο άδειο του κεφάλι. Τι ακριβώς «σκέφτεται» όταν παίρνει το γκομενάκι αγκαλίτσα και απομακρύνονται προς το νοικιασμένο τζιπάκι, έχοντας αφήσει πίσω τους μια νάιλον σακούλα γεμάτη σκουπίδια;
Ο τελευταίος πανύβλαξ που έβρισα την είχε... δέσει κιόλας και είχε ακουμπήσει προσεκτικά επάνω της μια πέτρα. Τι περίμενε; Οτι θα περνούσε το απορριμματοφόρο ξυστά από το κύμα να μαζέψει τις βρωμιές του; Γκρρρ!
Αφήστε και τους χιλιάδες παραθεριστές που αφήνουν μακαρίως θαμμένες στην άμμο τις γόπες από τα τσιγάρα τους.
Τι εννοούν; Τι σκέφτονται; Τι περιμένουν; Να έρθει ένας υπερφυσικός δούλος και να αδειάσει το γιγάντιο τασάκι στο οποίο έχουμε μετατρέψει τις ελληνικές αμμουδιές; Να εξαφανιστούν τα φίλτρα μόνα τους; Στα μούτρα τους (και να μη σας πω πού αλλού) θα καταλήξουν οι ίδιες ακριβώς γόπες.
Αφήστε την τρέλα που με πιάνει όταν οι ενοικιαστές ομπρελο-ξαπλωστρών δεν μπαίνουν στον κόπο μαζί με το «σετ» να σου βάλουν κι ένα χωνί για να σβήνεις το τσιγάρο σου.
Στο τέλος της ημέρας, άλλωστε, ή στο τέλος της σεζόν οι ίδιοι θα έχουν μια καθαρότερη περιοχή για να δουλέψουν και να εξυπηρετήσουν. Τι εννοούν; Τι σκέφτονται; Τι περιμένουν; Κανένα κορόιδο οικολόγο να «καθαρίσει» τις ακτές, αυτό περιμένουν.
Αλλά και η κοροϊδία (μη γράψω τίποτα χειρότερο) έχει τα όριά της!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου