Κολυμπάμε σε έναν ωκεανό πληροφοριών φλυαρόντας. Όλοι ξέρουμε τα πάντα, αλλά δεν γνωρίζουμε τίποτα. Είμαστε γεμάτοι με links, αλλά μας λείπουν οι δεσμοί. Κι ακόμα περισσότερο μας λείπει η δέσμευση σε κάτι πέρα από τον εαυτό μας. Παρακολουθούμε τις ζωές μας μέσα από το youtube και τις ειδήσεις των 8.
Δεν επικοινωνούμε. Συζητάμε με μοναδικό στόχο να πείσουμε τους άλλους πως αυτό που λέμε εμείς είναι σωστό. Δεν εξετάζουμε ποτέ την πιθανότητα να σφάλλουμε εμείς. Συζητάμε παράλληλα -όχι μαζί.
Και ξεχνάμε μόλις πατήσουμε το κόκκινο πλήκτρο στο τηλεχειριστήριο -μόλις στην οθόνη εμφανιστεί η ένδειξη end of the slideshow. Χρυσόψαρα στη γυάλα που τρέφονται με εικόνες και πληροφορίες -αλλά αποφεύγουν την γνώση.
Παραβλέπουμε το αυτονόητο. Ότι η αιτία διαφέρει από τον λόγο. Βουλιάζοντας στα επιχειρήματα, χάνεται η ουσία. Χρησιμοποιούμε τα πτώματα σαν άλλοθι για την πολυθρόνα μας.
"Όταν κλείνεις την εφημερίδα, χαίρεσαι γιατί ο κόσμος είναι πολύ μακριά" , έλεγε η Σουζανίτα στη Μαφάλντα.
Όταν κλείνεις τον υπολογιστή σου, χαίρεσαι επειδή οι φίλοι σου είναι μακριά;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου