Μαρτυρικές ημέρες

Επιστολή στον Νομάρχη Κοζάνης

Στέλνω το μήνυμα προς τον κ. Νομάρχη να του πω να πάει να ζήσει μια μέρα στο Νοσοκομείο Κοζάνης.

Κάναμε εισαγωγή τον σύζυγό μου Χαραλαμπίδη Ι. για νοσηλεία από βαριά αρρώστεια στο θάλαμο 319 με 8 ασθενείς και 8 συνοδούς, διότι όλοι ήταν ανήμποροι με ανεμιστήρα δίχως μπρίζες γιατί όλες ήταν μικρές και κανένας ασθενής δεν τον ήθελε κοντά του (με δίχως παλαντέζα) μέσα στο νοσοκομείο, με παράθυρα κλειστά γιατί δίπλα στο παράθυρο προστέθηκε το ένατο κρεβάτι.

Οι νοσηλευτές ανύπαρκτοι, πέντε για 70 ασθενής. Τα υπέροχα αυτά παιδιά κάνουν υπεράνθρωπες προσπάθειες. ΤΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ, που έτρεχαν να απαλύνουν τον πόνο μας. Δυστυχώς κ. Νομάρχη στο νοσοκομείο δυο πράγματα λειτουργούν σωστά. Τα μαγειρεία, με το ικανό προσωπικό και η εταιρία ασφαλείας σας. Προσοχή στην υγεία των ανθρώπων που μοχθούν και αφήστε τα μεγάλα λόγια στα μπαλκόνια. Ευχαριστώ όλες τις νοσοκόμες, τους γιατρούς και όχι το "ΣΥΣΤΗΜΑ ΥΓΕΙΑΣ".

Εγώ τον σύζυγό μου τον κήδεψα χθές, αλλά αν είστε "ΑΝΘΡΩΠΟΣ" προσπαθήστε να βελτιώσετε το σύστημα υγείας, να μην λειτουργείται με τα μέσα "Αφρικής" και λίγο χειρότερα.

"18 ημέρες νοσηλείας μαρτυρικές"...

Ελένη Χαραλαμπίδου


Ο 319 ήταν ο θάλαμος που νοσηλεύτηκε ο πατέρας μου. Τώρα μπορώ να καταλάβω γιατί είχε τόση φρίκη και φόβο στα μάτια του όσο είμασταν εκεί μέσα. Γιατί εκεί,στο διπλανό κρεβάτι ένας ηλικιωμένος πέθαινε και φώναζε μέρα νύχτα... γιατί πιο δίπλα ένας άλλος ασθενής σε κατάσταση καταστολής έδειχνε νεκρός... γιατί κάθε φορά που περπατούσαμε στους διαδρόμους, έβλεπε γυμνές γυναίκες, σε άθλια κατάσταση,τριτοκοσμική... γιατί τελικά ο 319 θύμιζε εκείνα τα κρεματόρια των εβραίων... γιατί ο 319 ήταν γεμάτος θάνατο... παρόλα αυτά δεν κατάφερε να κάνει τον πατέρα μου να δειλιάσει... σώθηκε άσχετα αν η κατάσταση του είναι ακόμη σοβαρή.Και είναι στο σπίτι μας, μαζί μας... και τον παρατηρώ από το παράθυρο να ποτίζει τα λουλούδια του, κι ας του ξεφεύγει το λάστιχο από τα χέρια, εκείνος το παλεύει και δείχνει δυνατός. Είμαι πιο ήσυχη... είναι πια κοντά μας... κι εμείς θα του δώσουμε δύναμη να ζήσει...


ΥΓ. Για το προσωπικό θα πω ότι αν κάποιες στιγμές εκνευρισμού οι φωνές υψώθηκαν, ας μας δικαιολογήσουν. Ο κ Νομάρχης πρέπει να δει το θέμα αυτό. Έμαθα ότι το νοσοκομείο μας έχει το καλύτερο επιστημονικό προοσωπικό. Και νοσηλευτές πρόθυμους να δουλέψουν σκληρά. Μια νέα πτέρυγα είναι άδεια. Με υπερσύγχρονα μηχανήματα και συνθήκες ανθρώπινες. Και αντί να είναι εκεί όλος αυτός ο κόσμος που υποφέρει, αναγκάζεται να περνά ένα δεύτερο ματρύριο αθλιότητας στα παλιά κτήρια.

Και μένει η απορία... άραγε κ Νομάρχα αν αρρωστήσετε, θα νοσηλευτείτε στο νοσοκομείο της πόλης μας ; Κι αν οι συνθήκες, όπως του πατέρα μου δεν επιτρέπουν να μετακινηθείτε... ;

Eύχομαι να μην σας συμβεί τίποτε από όλα αυτά... γιατί αυτό δεν το εύχεσαι ούτε στο χειρότερο εχθρό σου...