Ένας άρχοντας κάποτε ήταν καλεσμένος σε μια γιορτή. Καθώς μπήκε στο σπίτι του οικοδεσπότη του, είδε τους καλεσμένους στο σαλόνι να αλληλοσυστήνονται και να συζητούν μεταξύ τους σε πηγαδάκια. Κάποια στιγμή, ο οικοδεσπότης τους, τους διέκοψε για να τους πει πως το δείπνο ήταν σερβιρισμένο και πως μπορούσαν να περάσουν στην τραπεζαρία. Καθώς όλοι μπήκαν στην τραπεζαρία, όπου ένα υπέροχο πλούσιο δείπνο ήταν σερβιρισμένο, είδαν πως στη μέση του τραπεζιού κάθονταν ένα μικρό άλογο. Το άλογο κάθονταν εκεί ήρεμο και ακίνητο. Οι καλεσμένοι κοιτάχτηκαν μεταξύ τους ανήσυχα αλλά καθώς ο οικοδεσπότης κάθισε στο τραπέζι κάθισαν κι αυτοί. Οι καλεσμένοι άρχισαν να τρώνε βιαστικά το φαγητό τους χωρίς να κοιτούν γύρω τους ή να συζητούν μεταξύ τους. Σύντομα ο οικοδεσπότης κατάλαβε πως το άλογο αναστάτωνε τους καλεσμένους του και προσπάθησε να το κάνει να φύγει από το τραπέζι, σπρώχνοντάς το και δελεάζοντάς το με φαγητό αλλά μάταια. Έτσι ζήτησε συγγνώμη από τους καλεσμένους του, κι επέστρεψε στη θέση του. Η κίνησή του αυτή δεν άλλαξε καθόλου τη βαριά κι αμήχανη ατμόσφαιρα του δείπνου για αυτό και ο οικοδεσπότης ανακοίνωσε πως, αν ήθελαν, μπορούσαν να βγουν στη βεράντα για καφέ ή ποτό. Οι καλεσμένοι ανακουφισμένοι έσπευσαν προς τη βεράντα, όσο πιο γρήγορα μπορούσαν.
Μερικούς μήνες αργότερα ο άρχοντας ξαναεπισκέφτηκε το φίλο του στο σπίτι του και τον ρώτησε σχετικά με το άλογο που του είχε καταστρέψει το δείπνο στην προηγούμενή του επίσκεψη. Ο οικοδεσπότης του απάντησε: «Λοιπόν, ο θάνατος είναι σαν το αλογάκι στη μέση του τραπεζιού. Αν οι άνθρωποι το φοβούνται και το αποφεύγουν με κάθε κόστος, καταστρέφει το δείπνο. Αν το δεχτούν και το δουν όπως ακριβώς είναι τότε καταλαβαίνουν πως δεν μπορεί να κάνει τίποτα για να χαλάσει την ευχαρίστηση του φαγητού και τη συντροφιά των καλεσμένων». Ο Γιάννης είπε πως κατάλαβε και ο οικοδεσπότης του τον κάλεσε μέσα για δείπνο. Μπαίνοντας στην τραπεζαρία ένα αλογάκι κάθονταν στο τραπέζι. Ο Γιάννης είπε: «βλέπω το θάνατο στο τραπέζι» _ «είναι πάντα εκεί» ανταπάντησε ο οικοδεσπότης. Κι έπειτα ο Γιάννης είπε: «βλέπω και καταλαβαίνω τώρα» κι ο οικοδεσπότης είπε: «ωραία τώρα μπορούμε να φάμε».
Από τον ψυχολόγο Richard Kalish
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου