Μέρα Μαγιού

Λίγο ο ήλιος που λάμπει αν και δειλά τούτη τη μέρα, λίγο τα πουλάκια που κελαηδούν γλυκά, θες που ανήκουμε σε μια γενιά που με μεγαλειώδη τρόπο συνδύαζε ανέκαθεν μια χαζοχαρούμενη αφέλεια με ένα στρες μέχρι τα μπούνια;
Θες δεν θες, έτσι είχαν τα πράγματα. Παιδικά χρόνια, μικρά κοριτσάκια πλέκαμε μικρά όνειρα με πρωτομαγιάτικες γιρλάντες λουλουδιών. Ένας τεχνικολόρ μικρόκοσμος, κόντρα στον ζόφο των καιρών. Εαρινά μπαλκόνια και βεραντούλες.
Ξεχυνόμασταν από νωρίς στους μπαξέδες και τους ανθισμένους κήπους για να μαζέψουμε τα πιο όμορφα λουλούδια.
Πρωτομαγιά με το σουγιά χαράξαν το φεγγίτη...
Πού το θυμήθηκα ύστερα από τόσα χρόνια; Σαν αναστάσιμη καμπάνα, η δωρική λαλιά της Μοσχολιού.
Πρωτομαγιά με το σουγιά...
Σε μικρά κοριτσίστικα δωμάτια, κούκλες ασάλευτες, άκουγαν τα μυστικά μας... Μουντζουρωμένα τετράδια... Βιβλία με ζωγραφιές στο περιθώριο... Το περιθώριο της σελίδας... Το περιθώριο του αιώνα που περιμέναμε να χτυπήσει το κουδούνι του δεκάλεπτου διαλείμματος... Τα ονόματά μας πλαισιωμένα με μικρές ανόητες καρδούλες... Το αγόρι απέναντι... Του αγοριού απέναντι πείτε του πως το θέλω- μεν, ντρέπομαι να του μιλήσω δε... Πρωτομαγιά με το σουγιά, μαζεύαμε λουλούδια για το στεφάνι. Μιλάμε για μια εποχή που υπήρχαν λουλούδια, υπήρχαν στεφάνια, υπήρχαν εξοχές, υπήρχαν αγροί. Και καμιά κυβέρνηση δεν είχε κατορθώσει να ποινικοποιήσει ακόμη τη φύση. Αυτό έγινε πολλά χρόνια αργότερα.


Βάζαμε τα λουλούδια σε μεγάλα καλάθια- τι τρελό φολκλόρ θυμάμαι, αλήθεια- και με τη μαμά φτιάχναμε το πρωτομαγιάτικο στεφάνι. Το κρεμάγαμε κι έμενε εκεί μέρες, εβδομάδες...
Πρωτομαγιά με το σουγιά χαράξαν το φεγγίτη...
Χρόνια σαν μισοσβησμένη κιμωλία... Απόγευμα Πρωτομαγιάς, εμείς τα κορίτσια με τις πλαστικές πασχαλίτσες στα μαλλιά, μαζευόμασταν στα κοριτσίστικα δωμάτια να μοιραστούμε τα «αβυσσαλέα» μυστικά τους. Εκεί στις παρυφές της δεκαετίας του ΄80, τα παλιά ινδάλματα καλά κρατούν: Η Σίσσυ, η πονεμένη αυτοκράτειρα από τη γενιά της μαμάς... Η Βουγιουκλάκη και η Καρέζη. Το προαιώνιο φιλοσοφικό ερώτημα αντιστεκόταν στη φθορά του χρόνου: Αλίκη ή Τζένη;
Όταν παίζαμε κρυφτό, τραγουδούσαμε στη μικρή πλατεία: «Αλίκη Βουγιουκλάκη- Κώστας Κακκαβάς- Τζένη Καρέζη- βγαίνεις και τα φυλάς!»... Και στο περίπτερο, ο κυρ Μιχάλης μας έδινε τις σοκολάτες των δυο δραχμών. Ναι, υπήρχε κι αυτό το νόμισμα κάποτε. Έσκιζες το ασημόχαρτο και μέσα έβρισκες κάρτες σταρ του σινεμά, ποδοσφαιριστών του συρμού ή την Κρουέλα Ντε Βιλ από τα 101 σκυλιά της Δαλματίας...
Πρωτομαγιά με το σουγιά χαράξαν το φεγγίτη...


Πού τα θυμήθηκα σήμερα, όλα αυτά...
Τα παλιά... Τα παιδικά... Τα κοριτσάκια που γίναν γυναίκες... Οι κολλητές που χάθηκαν απ΄ τη ζωή μας... Οι φιλενάδες που μοιραστήκαμε μυστικά και ψέματα... Και που αν συναντιόμασταν σήμερα στον δρόμο, θα προσπερνούσαμε η μια την άλλη...
Γιατί σήμερα αυτή η επωδός; Γιατί σήμερα αυτό το τραγούδι; Ίσως γιατί από εκεί αρχίζουν όλα. Ξεχασμένη παιδική ηλικία... Χαμένο κοριτσίστικο όνειρο...

Πρωτομαγιά με το σουγιά...
Νυν και αεί μες στη ζωή σε είχα αραξοβόλι...