19/5/09

H κρίση, της κρίσης... ω κρίση!
































Και μετά σου λέει "κρίση". Ποια κρίση αγαπητοί μου; Που την είδατε; Εγώ πάντως μόνο κρίση δεν βλέπω τριγύρω μου. Θα μου πείτε, η κρίση κρύβεται... Που όμως θα σας ρωτήσω;
Στα κλαμπ που είναι γεμάτα; Στα μπαράκια που έχουν κόσμο ακόμη και στα πεζοδρόμια; Στα καφέ που φυτρώνουν σαν τα μανιτάρια, ή στα εστιατόρια που σε ορισμένα δεν πέφτει ούτε καρφίτσα;
Σε ένα τέτοιο πήγαμε πριν από μέρες και γυάλισε το μάτι μου. Όχι από το ντεκολτέ της διπλανής μου, που ήταν αβυσσαλέο και έκανε ότι μπορούσε για να το αναδείξει. Ούτε από τον διάφανο ... εσωτερικό της κόσμο, που δεν χρειαζόταν κλειδαρότρυπα για να τον απολαύσει ο καθένας. Ούτε από το εντελώς τυχαία διπλωμένο σακάκι του απέναντι μου, που είχε μια ταμπελίτσα με τη μάρκα όση και η εσωτερική τσέπη και φώναζε... διάβασε με!
Το μάτι μου γυάλισε από τις τιμές του τιμοκαταλόγου, που δεν έπεφταν κάτω από τα 17 ευρώ. Κι επειδή στο τέλος ξυρίζουν το γαμπρό, το "ξύρισμα" κόστισε περίπου 50-55 ευρώ το κεφάλι. Πως λέμε... κόντρα με τριπλή λεπίδα...
Μη σας τα πολυλογώ, στα του αγοριού απέναντι θα αναφερθώ, που εκείνο το βράδυ "αφιέρωσε".
Όχι, δεν ήταν μέλος της παρέας μας. Τουλάχιστον τυπικά, αναφερόταν αλλού. Ή καλύτερα, αυτή που συνόδευε είτε ήταν απορροφημένη από τη συζήτηση είτε ήταν αυτό που λέμε "πολύ σίγουρη για τον εαυτό της", για τη σχέση της, για την κρίση που δεν θα την ακουμπήσει...
Αυτόν εκεί απέναντι τον ξέρεις, ρωτάνε στην παρέα μου. Όχι, απαντάω. Αλλά κάνω και μια προσπάθεια να θυμηθώ, γιατί έχω και μια έλλειψη μαγνησίου τελευταία... "Σε κοιτάει από την ώρα που μπήκαμε. Δεν μπορεί, κάπου θα έχετε συναντηθεί..."
Αποφασισμένη να "μεταφράσω" τις λάγνες ματιές του, αναχωρώ επιδεικτικά για την τουαλέτα. Αν είναι αυτό που φαντάζομαι, θα με ακολουθήσει, σκέφτομαι. Ο νεαρός αποφασισμένος να χτυπήσει, με ακολούθησε. Στο υπόγειο μιλήσαμε για τον αντίκτυπο του κυβισμού στην αρχιτεκτονική, για την κατάσταση στο Νταρφούρ...
Τελικά, τι μπορεί να φταίει; Η παγκόσμια οικονομική κρίση ή... η κρίση που προκαλώ στα πλήθη; Mην ακούσω κουβέντα για το καλάμι μου! Απ έξω το έχω παρκαρισμένο...

4 σχόλια:

σταγόνα είπε...

΄κιεγώ κάνω συχνά αυτή την ερώτηση σχετικά με την κρίση.. στο μικρόκοσμό μου κρίση δεν βλέπω πουθενά.. άσε που μια πραγματική κρίση θα μας έκανε καλό...
surprize!!! πήρα το πρώτο καραβάκι κι ηρθα να σε βρω!!!
φιλάκια αγαπημένη μου Γλυκερίτσα!!!

Καραβάκι είπε...

Μακάρι να μπορούσες μέσα από τούτο δω το άψυχο κουτί να δεις τη χαρά μου.Σταγονίτσα μου γλυκειά χαίρομαι πολύ που το καραβάκι σε έφερε σε τούτη δω τη θάλασσα.Με φίλους από τις παλιές γειτονιές είναι καλύτερα θαρρώ.Νιώθεις μια ασφάλεια μέσα στα άγνωστα νερά.Καλώς ήρθες και καλή εγκατάσταση σου εύχομαι.Αν χρειαστείς βοήθεια... ξέρεις!Πάρε τη μπουρού,σφύρα, και το αλλοπαρμένο τρεχαντήρι σου θα έρθει αμέσως κοντά σου!Όσο για την κρίση,εύχομαι να μην σε αγγίξει ποτέ.Φιλάκια και αγκαλιά μεγάλη!

korinoskilo είπε...

ε πες το ντε οτι φταιει το μαγνισιο...... τοσες μερες ψαχνω και εγω τι φταιει :ρρρρρρρρ

φιλιαααααα
πολυ καλο :))))))

Καραβάκι είπε...

Αυτό τα φταίει όλα Λενιώ...