Φτάνω στις όχθες του καλοκαιριού μισοπνιγμένη από την εξάντληση ενός ατέλειωτου χειμώνα, που μέτρησε μια σειρά από πικρές ήττες. Ενός χειμώνα που θαρρώ πως με σημάδεψε βαθιά. Πέρασε ισοπεδωτικά από πάνω μου.
Πολλές σκιές πλανήθηκαν πάνω από τα κεφάλι μου. Εικόνες φριχτές από τη δημόσια ζωή. Ο μικρός Αλέξης που ξεχάστηκε, η Κούνεβα, καθώς και εικόνες φερμένες από την μακρινή Παλαιστίνη. Εικόνες ακρίβειας και ανεργίας. Εικόνες ανθρώπων που παλεύουν για ένα καλύτερο αύριο. Μα, και εικόνες προσωπικές που αν και δεν είδα, τις φαντάζομαι. Πολλές φορές η φαντασία δεν βοηθά. Δείχνει πράγματα που δεν τα αντέχουμε. Που δεν μας αφήνουν να ησυχάσουμε.
Αυτές τις πρώτες θερινές μέρες έχω ανάγκη να κοιτάζω μόνο αυτά που μου φτιάχνουν τη διάθεση. Που μου δίνουν κουράγιο. Ναυαγός της άνοιξης, γραπώνομαι από εικόνες-σανίδες σωτηρίας. Οτιδήποτε μπορεί να μου δώσει μια ανάσα. Να με φτάσει μέχρι την ακτή της πρώτης βουτιάς.
Χιλιάδες ποδηλάτες να ορμάνε στους δρόμους διεκδικώντας το αυτονόητο να υπάρχουν. Πιτσιρικάδες με σακούλες σκουπιδιών μεγαλύτερες από το μπόι τους να καθαρίζουν παραλίες κάνοντας το χαμαλίκι γλέντι με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά. Τριάντα παιδιά, από 7 μέχρι 17 χρόνων, σε μια ηλιόλουστη αίθουσα, μονομαχούν στο σκάκι και το καταδιασκεδάζουν. Ένα πανό που ξεδιπλώνεται θρασύτατα πάνω από τους δρόμους ταχείας κυκλοφορίας, διαλαλώντας το μήνυμα «Ανακύκλωση η μόνη λύση».
Ότι μπορεί να καταμετρηθεί από τις επίσημες στατιστικές με βαραίνει, από την πρόθεση ψήφου μέχρι και το πόσα παιδιά κακοποιήθηκαν και φέτος. Όλες μου οι σανίδες σωτηρίας είναι «εκτός» συστήματος. Σατυρικές ιστοσελίδες, blogs Θυμού και καταγγελίας, βιβλία «κάτω από το ραντάρ», οι ομαδικές και προσωπικές δουλειές φίλων και αγαπημένων προσώπων, μουσικές, φωτογραφίες, μικρές «μεγάλες» ταινίες εκτός διανομής, εκτός διαλογής.
Οι δουλειές τους χειροποίητα διαμάντια που δεν τα μετράει καμιά μέτρηση, δεν τα κάνει «φέτες αγοράς» κανένα γκάλοπ.
Οι ναυαγοί της άνοιξης «δεν ξέρουν, δεν απαντάνε».
Μόνο κολυμπάνε, σαν τους σολωμούς, αντίθετα στο ρεύμα. Προς ένα καλοκαίρι ακόμη για να ζευγαρώσουν με το όμοιο είδος.
Τους εύχομαι καλό κουράγιο...
11 σχόλια:
Καλην εσπεραν αρχοντισσα ! Δεν θελω αλλες καταθλιψεις ! Το κεφαλι ψηλα και ...οοοοολο μπροστα ! Τη αγαπη μου ! Αντιγονη
Κουράγιο στους Σολομούς……Ωραία ευχή
Να κάνει δηλαδή κουράγιο και να τραβήξει το κουπί της ζωής του μέσα από ωκεανούς , από κοπάδια με πεινασμένους Τόνους, από κόντρα ρέμα σε ποτάμια , από αχόρταγες Αρκούδες, να αφήσει τα αυγά του σε μια φωλιά που στην καλύτερη θα γίνουν Ταραμάς , και μετά να βγει φούσκα σε κάποια όχθη. Προφυλακτικά χρειάζεται όχι κουράγιο.
την Καλησπέρα μου.
Ημέρα μνήμης, είπαμε, όμως να μην στοιχειώσει και η πραγματικότητα μας... τα καλά είναι μπροστά μας, επειδή αυτά που ζούμε θα τα δούμε αλλιώς ίσως αν αλλάξουμε γυαλιά... ίσως... Καλησπέρα!!
και μενα μ αρεσε αυτο με τους σολωμους...
καλο βραδυ :))
Πρόσω ολοταχώς δηλαδή Αντιγονάκη μου!Μην ανησυχείς.Είμαι μια χαρά.Άλλωστε και η μελαγχολία είναι χρήσιμη κάποιες στιγμές.Αρκεί να μπορεί κανείς να τη διαχειριστεί.Καλό βράδυ κοριτσάκι μου.Φιλιά και σε σένα και στον Ορέστη!
Δημητρό καμιά φορά και τα γυαλιά θαμπώνουν και βλέπεις χειρότερα.Καλό είναι όσο τα ματάκια μας δεν πάσχουν από μυωπία να παρατηρούμε καλά όσα υπάρχουν γύρω μας.Καλό βράδυ κυρ δάσκαλε.Και περιμένω κάτι... μην με ξεχάσεις....
Θύμησε μου να σου πω τι επαθε το Μαρούλι μια φορά με τους σολωμούς... Το σκέφτομαι και γελάω... καλό βράδυ Λενιώ.Όνειρα γλυκά,σαν σοκολάτα!
Μετά τον έντονο προβληματισμό που μου έβαλες ομολογώ ότι προσέγγισα λάθος το θέμα. Γυαλιά ,γυαλιά ηλίου να τους πάρεις .Το μενού της ερωτικής πράξης τους δεν συμπεριλαμβάνει επαφή…..μόνο πονηρές ματιές.
Καλημέρα καλή δουλειά.
Γκρρρρρρρρρρρρρρ............καλημέρα και σε σένα.
Μπαίνω κι εγώ με το δεξί στη φωλίτσα σου...και..
..μένω στο ''για ένα καλύτερο αύριο''... αυτό θα με πλανεύει...Καλημέρες!
Ένα καλύτερο αύριο με περισσότερο φως... να είσαι καλά παλίρροια.Χαίρομαι που σε είδα.Καλό απόγευμα!
Δημοσίευση σχολίου