Μικροί παράδεισοι

Είναι ένα πρωινό Τρίτης. Μιας ακόμη Τρίτης, όπου οι άνθρωποι γεννιούνται και πεθαίνουν, ερωτεύονται και σφάζουν, κάνουν έρωτα και πόλεμο, παίζουνε play station ή μπάλα σε χωμάτινες αλάνες κλοτσώντας τόπια ή και ανθρώπινα κεφάλια, πετάνε βόμβες ή τραγουδάνε για την αγάπη, προσεύχονται, υμνούνε νταβατζήδες και μαρμάρινα κεφάλια, κάνουν σκοποβολή και ιππασία, πεινάνε, εργάζονται, περιμένουν ανυπόμονα το αύριο, ονειρεύονται.
Ας φύγουμε μακρυά από όλα αυτά. Ας ταξιδέψουμε τούτο το πρωινό σε έναν τόπο πολύ ξεχωριστό. Έναν μικρό παράδεισο που γεμίζει τις ψυχές και το μυαλό μας με χρώματα όμορφα και εικόνες μιας άλλης εποχής. Ενός τόπου που μοιάζει ανέγγιχτος και παρθενικός. Ακόμη...