Τον τελευταίο καιρό κάτι συμβαίνει μέσα μου. Ξαφνικά, ένας άνεμος αντάρτης γλίστρησε μέσα μου. Φούσκωσε τα πανιά από το τρεχαντήρι μου και το ριξε σε θάλασσες άγνωστες. Θάλασσες που πότε με γοητεύουν και πότε με γεμίζουν φόβο. Θάλασσες που άλλοτε μου δίνουν χαστούκια γεμάτα αλμύρα και άλλοτε με χαιδεύουν στοργικά.
Δε θέλω να αντιδράσω. Το μόνο που θέλω είναι να αφήσω αυτόν τον αντάρη άνεμο να με παρασύρει. Να με ταξιδέψει όπου εκείνος θέλει. Δίχως να του αντισταθώ.
Παρατηρώ σιωπηλά τι συμβαίνει γύρω μου. Μα δε θέλω να μιλήσω. Τι νόημα έχει άλλωστε να αφήνεις λέξεις σκόρπιες στον αγέρα; Θα σκορπίσουν στα κύματα...
Στο μειντάνι της ψυχής μου μαζεύτηκαν πολλά. Ασφυκτιώ ώρες ώρες... Νιώθω πως χρειάζομαι περισσότερο χώρο. Περισσότερο αέρα. Περισσότερη αλήθεια. Περισσότερο φως.
Το χάρτινο καραβάκι μου δεν επιδέχεται άλλες επισκευές. Στην επόμενη φουρτούνα θα γίνει σκόνη και θα χαθεί...
15 σχόλια:
Άκου τους γλάρους σου..νιώσε και πάρε από το πέταγμά τους την ελευθερία τους... Σίγουρα θα πετάξεις κι εσύ μαζί τους...Τότε το μεϊντάνι της ψυχής σου θα απλώσει,θα μαζέψει φως,αέρα κι όλα θα γίνουν όμορφααα:)Καλημέρα ''καραβάκι''
Τι είναι τούτα τα απαισιόδοξα Γλυκερία; Δεν μας έχεις συνηθίσει έτσι. Τα καλά σκαριά αντέχουν δεν διαλύονονται στην πρώτη φουρτούνα...
Aza δωσε δυναμη και πιστη στον εαυτο σου και περισσοτερη αγαπη στο χαρτινο καραβι σου και ολα θα διορθωθουν,απλα τολμησε.Καλημερα γλυκια.
Επππ, καπετάνισσα, εδώ είμαστε εμείς!! Τι ναύτες είμαστε; Όποτε δεν μπορει ο καπετάνιος έρχονται οι ναύτες... Διέταξε!
Συγκεντρώσουου...
χαμογέλασε μου και έλα...
http://vksaiko.deviantart.com/art/Give-me-your-hand-110061157
μια χαρα σε βρησκω ....... δες τους ανεμους και αποφασισε ροτα ;)
αχ με κανετε και μιλαω και εγω σαν ναυτικος:ρρ
φιλια
Καραβάκια σαν το δικό σου, Γλυκερία μου, δεν έχουν φόβο.Έχουν για έρμα τις εμπειρίες και για φορτίο τις ευαισθησίες.Καλά ταξίδια λοιπόν.
Αγέρας στα πανιά σου κι η ελπίδα τιμονιέρης σου.Σε φιλώ Αγγελική.
Μακάρι οι γλάροι να μου δείξουν το δρόμο παλίρροια μου... μακάρι...γιατί η ψυχή μου είναι σαν νάρκη έτοιμη να εκραγεί.Σε ευχαριστώ για τα λόγια σου.Καλό βράδυ!
Νίκο,στην πρώτη φουρτούνα είναι δικαιολογημένο να συμπεριφέρομαι έτσι.Μιας και δεν ξέρω από δαύτες...Γεννήθηκα και επί σαράντα χρόνια δεν είχα κανένα πρόβλημα.Όλα ήταν στη ζωή μου ρόδινα.Κανένα αγκάθι...
marilianni αυτό κάνω πάντα καλό μου.Αλλά δεν ντρέπομαι ακόμη κι όταν είμαι στο βύθο και πνίγομαι.Κι αυτό μέσα στη ζωή είναι και δεν θέλω να το κρύβω.Μετά το βυθό έρχεται η ώρα να πάρεις ανάσες ζωής...Η ζωή δεν είναι μόνο άσπρο.Έχει και μαύρο.Κι αυτό το μαύρο την δίνει ένα υπέροχο γκρίζο.Να είσαι καλά!Καλό βράδυ!
Δημητρό αφού το ξέρεις ότι δεν θα διέταζα ποτέ... πάντως χαίρομαι που οι ναύτες είναι με τον καπετάνιο.Κι ας είναι του γλυκού νερού...Καλό βράδυ να έχεις!
Ο καπετάνιος είναι του γλυκού νερού...όχι οι ναύτες...
KaLLinaki σε ευχαριστώ....
Λένα οι άνεμοι είναι παράξενοι τούτον τον καιρό...
Αγγελικούλα μου,θα τις φυλάξω τις λέξεις σου... να μην τις ξεχάσω.Καλό βράδυ και σε ευχαριστώ.Να είσαι καλά!
Δημοσίευση σχολίου