Αμφιβολία
Μερικές φορές λέω με αμηχανία στον εαυτό μου... ελπίζω να είναι μια άλλη που ζει για μένα. `Έτσι αισθάνομαι πιο ήσυχη.
Το ποίημα
Έγραψα ένα ποίημα τόσο σύντομο που δεν το βρίσκω πια εκεί που το έγραψα.
Πλους
Ενίοτε, τη νύχτα, νοιώθω ότι είμαι λοστρόμος στο πλοίο των παπουτσιών μου.
Χάθηκα
Είναι τώρα δυο μέρες που ψάχνω να με βρω. Δε θυμάμαι πια που με έβαλα.
Εξομολόγηση
Καθισμένη μπροστά στον καθρέφτη και ντυμένη καλόγρια, με εξομολόγησα.
Παλιά πείνα
Διάφορες φορές προσπάθησα να κρεμαστώ. Είμαι όμως πολύ ελαφρυά!
Αντικατοπτρισμός
Εμφανίστηκε στ όνειρό μου ένα χαρτονόμισμα των χιλίων. Μόλις του μίλησα στον ενικό, αμέσως εξαφανίστηκε!
Τύψεις
Τι παράξενο! Συχνά νοιώθω πως μεγάλωσα στη θέση μιας άλλης.
Πρόσκληση σε γεύμα
Μερικές φορές για να μην είμαι μόνη μου, με προσκαλώ σε γεύμα. Από ευγένεια τρώγω λίγο, αλλά πληρώνω για δυο.
Ανείπωτο φλερτ
Ντυμένη άντρας στάθηκα μπροστά στο καθρέφτη και για περίπου μια ώρα με φλέρταρα. Στη πιο ωραία στιγμή αρπάζω μια σφαλιάρα. Ακόμα δεν ξέρω καλά αν μου την άστραψα εγώ ή εκείνος.
Αυτός που κρυφοκοιτάζει
Κρύφτηκα πίσω από μια ιδέα.Και τώρα θέλω να δω που στο καλό ξεπορτίζει η σκέψη μου.
Ποιητική
Τα πάντα ειπώθηκαν με λόγια όμορφα. Τώρα δεν μένει παρά να ειπωθούν με λόγια αληθινά.
Η πυγολαμπίδα
Ήμουν μόνη, μια νύχτα, και είδα τη ψυχή μου. `Ήταν η πρώτη πυγολαμπίδα της χρονιάς.
Θερινή ομιλία
Ξαπλωμένη κάτω από μια ελιά άκουσα το λόγο που έβγαζε ένας τζίτζικας. Δεν κατάλαβα μόνο τη τελευταία συλλαβή.
Πρόνοια
Όταν είμαι θλιμμένη περπατώ στις μύτες των ποδιών για να μη ξυπνήσω την ψυχή.
Το ουράνιο τόξο
Εμφανίστηκε το ουράνιο τόξο. Είναι ίσως η ψυχή του πατέρα μου που περνάει ανάμεσα στις τελευταίες σταγόνες της βροχής.
Απέλπιδα υπόθεση
Εάν ο πατέρας μου ζούσε και μ’ έβλεπε, θα έλεγε αμέσως: με συγχωρείτε, κυρία μου, μήπως είδατε την κόρη μου;
Σχεδόν μια βρισιά
Αν μ’ έβλεπε ο Θεός, θα έλεγε : «Η κόρη μου περπατάει ακόμα πάνω στη γη».
Αυτοκτονία
Εάν ήταν δυνατόν, απόψε θα απαγχονιζόμουν από μια αχτίδα φεγγαριού.
Ταξίδι απλής μετάβασης
Πριν ο πατέρας μου ξεψυχήσει μου είπε... Πηγαίνω να βρω το Θεό, αλλά θα γυρίσω αμέσως. Ίσως να μην τον βρήκε – ίσως να τον ψάχνει ακόμη, αφού δεν επέστρεψε ακόμη.
Ο σύντροφος
Βαρέθηκα να είμαι μόνη κι έβαλα απόψε τη σκιά να ξαπλώσει μες στο κρεβάτι μου. Ήταν πιο κρύα από μένα.
Στο Σταθμό
Πηγαίνω συχνά στο Σταθμό για να δω αυτούς που φεύγουν και μου είναι άγνωστοι. Ένα - ένα επιθεωρώ όλα τα παράθυρα μέχρις ότου το τρένο αρχίζει να κινείται σιγά- σιγά. Τότε συγκινημένη κουνάω το μαντήλι και φεύγω · νοιώθω λιγότερο μόνη.
Εγκατάλειψη φύλαξης
Έφυγε χωρίς να με αγγίξει ο άγγελος που με φύλαγε όταν ήμουν παιδί. Κι αυτός με άφησε. Τώρα είμαι μόνος με όλο κείνο το σκοτάδι που δημιουργώ πάνω στο χώμα σαν μια χοντρή σιωπηλή κηλίδα.
Προκαταβολή
Πληρώνω σ’ αυτή τη ζωή τις αμαρτίες που θα κάνω σε μια άλλη.
Οι αδιάφοροι
Ανακάλυψα πως οι αστερισμοί δεν δίνουν δεκάρα για μένα, προ παντός όταν τους κοιτάζω νοσταλγικά.
Ήρωας στο σκοτάδι
Ναι, σκοτώνω τον εχθρό, αλλά πάντα μες στο όνειρο. Είναι προτιμότερο και για τους δυο μας.
Η ιστορία
Οι άνθρωποι οικοδομούν τις χώρες με ατέλειωτη υπομονή και οι στρατηγοί τις καταστρέφουν με ατέλειωτη επιπολαιότητα.
Λεπτότητα ευαίσθητου πεζού
Τα πόδια μου είναι πάντα αγχωμένα απ’ τις τύψεις που άδικα πατώ το χώμα με όλο μου το βάρος.
Το υπερήφανο
Απ’ όλα μου τα όργανα το κεφάλι είναι το πιο υπερήφανο μόνο και μόνο γιατί είδε το φως της ημέρας εφτά λεπτά πριν από τα πόδια!
Ο υπήκοος
Όλα τα όργανά μου είναι δικτάτορες. Ο μόνος υπήκοος είμαι εγώ.
Έκσταση
Το ρολόι μου σταμάτησε. Νοιώθω ότι είμαι σχεδόν αιώνιος.
Ισότητα
Ανάμεσα σε μένα και το Θεό δεν υπάρχει καμία διαφορά. Ως σήμερα δεν ξέρω ακόμη καλά ποιος απ’ τους δυο μας υπάρχει.
Δραστική απόφαση
Δεν μιλάω πια: θέλω ν’ αρχίσω από μένα την εκστρατεία εναντίον των θορύβων.
Ανθρωπολογικός σαδισμός
Σε μένα οι άνθρωποι θαυμάζουν μόνο τις σιωπές μου. Δε θέλουν με κανένα τρόπο να θαυμάσουν τα λόγια μου.
Οριστικός χειμώνας
Μες στη ψυχή μου, ολόγυμνη τώρα, ο Θεός πια πεθαίνει απ’ το κρύο.
Αντίθετες κατευθύνσεις
Αυτά τα τελευταία χρόνια ενώ εγώ έγινα πιο κοντός, οι ιδέες μου έγιναν πιο υψηλές.
Ντροπή
Πρέπει οπωσδήποτε να κρυφτώ. Ανακάλυψα ότι σκέφτομαι.
Η επιλογή
Για να μην είμαι μόνος, επέλεξα εμένα για φίλο. Πολύ ελπίζω να μη με προδώσω.
Ο αναζητών
Αναζητώ τις λέξεις που θα μου εξηγήσουν επιτέλους ποιος είμαι για τον εαυτό μου και για τους άλλους. Βρήκα κιόλας μερικές.
Ο πολύ συνετός
Με τόσα γρήγορα αυτοκίνητα που κυκλοφορούν, αποφάσισα να μείνω ακίνητος. Θέλω να αποφύγω επικίνδυνα προσπεράσματα.
Παράνυμφος
Πολλές ιδέες μου είναι ακόμη παρθένες. Θα πρέπει να τις βρω γαμπρό πριν καταντήσουν ξινές γεροντοκόρες.
Ανθός από ανθό
Ευτυχώς που απ’ τη ζωή μου διατηρώ λίγες αναμνήσεις: αν τις είχα κρατήσει όλες, ξαφνικά θα έσκαζε η καρδιά μου.
Εκείνος που έπαψε να αγαπάει
Τίποτα το δικό μου δεν αγαπώ: ούτε τη σκιά μου που σέρνεται συνέχεια στο χώμα και δεν πλένεται ποτέ.
Η έξωση
Μου ‘καναν έξωση. Απ’ τη σοφίτα ίσως μετακομίσω κάτω απ’ τα κεραμίδια. Ακριβώς όπως τα πουλιά.
Το αστέρι
Ένα αστέρι έρχεται και λάμπει στα τζάμια κάθε φορά που στο σκοτάδι μου εύχομαι καλή νύχτα κι η σκέψη μου πηγαίνει στο συγχωρημένο πατέρα μου.
Ο Ντον Τζιοβάνι
Ως τώρα το μόνο θηλυκό που προσκολλήθηκε σε μένα υπήρξε και είναι η σκιά μου. Και μ’ αγαπάει τόσο πολύ που μερικές φορές μου φιλάει ακόμη και τα πόδια.
Ένας μπαίνει κι ένας βγαίνει
Εγώ κι ο χρόνος κοροϊδεύουμε ο ένας τον άλλο. Εγώ προσπαθώ να βγω οριστικά απ’ αυτόν κι αυτός προσπαθεί να μπει για πάντα μέσα μου.
Ο λιγομίλητος
Σπανίως μιλάω. Για να μην ενοχληθώ.
Αφηρημάδα
Με όλη αυτή τη ζέστη που κάνει, δεν καταφέρνω να ζεσταθώ. Ίσως να έχω πεθάνει και δεν το κατάλαβα.
Λεπτότητα
Έγραψα ένα γράμμα γεμάτο βρισιές στον εαυτό μου, αλλά από λεπτότητα δεν το υπέγραψα.
Ο κρυμμένος μουσαφίρης
Αναρωτιέμαι και πάλι αναρωτιέμαι ποιος είμαι εγώ και μου απαντάει συνεχώς κάποιος τον οποίο δεν μπόρεσα ακόμη να γνωρίσω προσωπικά.
Η ρότα
Στο δωμάτιό μου, στο σκοτάδι, ανάβω ένα σπίρτο. Είναι σαν το Πολικό Αστέρι. Με οδηγεί ως το κρεβάτι.
Τιτάνιο
Επιτέλους κατόρθωσα να σταματήσω τον χρόνο: αφαίρεσα τους δείχτες απ’ το ρολόι μου.
Ανακάλυψη
Ανακαλύπτομαι σιγά - σιγά για να μη φοβηθώ.
Τα αστεία του ζην
Μέσα σε καθένα από μας υπάρχει ένας παπάς, ένας μπάτσος, ένας λοχίας, ένας στρατηγός, ένας τύραννος, ένας υποκριτής, ένας δολοφόνος, ένας προδότης, ένας προδομένος, ένας ιεροδίκης, ένα γουρούνι και, κάτω απ’ όλη αυτή τη κοπριά, το φτερό μιας περιστεράς που δυσκολεύεται να πετάξει. Κάθε μέρα είναι και μια ευκαιρία για να βγει στην επιφάνεια ένα απ’ αυτά τα αηδιαστικά πρόσωπα.
Απαίτηση
Όταν απαιτώ να έχω δίκαιο, αντιλαμβάνομαι αμέσως μετά ότι δεν σκέφτηκα επαρκώς.
Η απόσταση
Όσο πιο πολύ διαβάζω, τόσο πιο πολύ απομακρύνομαι απ’ τον εαυτό μου.
Οι κεραυνοβολημένοι
Στα φρενοκομεία τελικά πηγαίνουν και παραληρούν τα πλάσματα που πήραν στα σοβαρά τη ζωή και κεραυνοβολήθηκαν.
Εξευτελισμός
Όποιος παραιτείται περνάει απ’ το ένα στο μηδέν.
Παρών άνθρωπος
Όσο πιο πολύ ζούμε στη γη, τόσο περισσότερο είμαστε απόντες. Ο καθένας μας συνηθίζει να εξαφανίζεται γιατί κανείς δε μας βλέπει. Αλλά μόλις έρθει ο θάνατος, όλοι έρχονται κοντά γιατί ο θάνατος, παράξενο, θυμίζει στους άλλους ότι υπήρξαμε. Και τότε όλοι, από μακριά κιόλας, βγάζουν το καπέλο τους σχεδόν σαν να ήμαστε πιο ζωντανοί κι απ’ τους ζωντανούς.
Marino Piazzolla
Μερικές φορές λέω με αμηχανία στον εαυτό μου... ελπίζω να είναι μια άλλη που ζει για μένα. `Έτσι αισθάνομαι πιο ήσυχη.
Το ποίημα
Έγραψα ένα ποίημα τόσο σύντομο που δεν το βρίσκω πια εκεί που το έγραψα.
Πλους
Ενίοτε, τη νύχτα, νοιώθω ότι είμαι λοστρόμος στο πλοίο των παπουτσιών μου.
Χάθηκα
Είναι τώρα δυο μέρες που ψάχνω να με βρω. Δε θυμάμαι πια που με έβαλα.
Εξομολόγηση
Καθισμένη μπροστά στον καθρέφτη και ντυμένη καλόγρια, με εξομολόγησα.
Παλιά πείνα
Διάφορες φορές προσπάθησα να κρεμαστώ. Είμαι όμως πολύ ελαφρυά!
Αντικατοπτρισμός
Εμφανίστηκε στ όνειρό μου ένα χαρτονόμισμα των χιλίων. Μόλις του μίλησα στον ενικό, αμέσως εξαφανίστηκε!
Τύψεις
Τι παράξενο! Συχνά νοιώθω πως μεγάλωσα στη θέση μιας άλλης.
Πρόσκληση σε γεύμα
Μερικές φορές για να μην είμαι μόνη μου, με προσκαλώ σε γεύμα. Από ευγένεια τρώγω λίγο, αλλά πληρώνω για δυο.
Ανείπωτο φλερτ
Ντυμένη άντρας στάθηκα μπροστά στο καθρέφτη και για περίπου μια ώρα με φλέρταρα. Στη πιο ωραία στιγμή αρπάζω μια σφαλιάρα. Ακόμα δεν ξέρω καλά αν μου την άστραψα εγώ ή εκείνος.
Αυτός που κρυφοκοιτάζει
Κρύφτηκα πίσω από μια ιδέα.Και τώρα θέλω να δω που στο καλό ξεπορτίζει η σκέψη μου.
Ποιητική
Τα πάντα ειπώθηκαν με λόγια όμορφα. Τώρα δεν μένει παρά να ειπωθούν με λόγια αληθινά.
Η πυγολαμπίδα
Ήμουν μόνη, μια νύχτα, και είδα τη ψυχή μου. `Ήταν η πρώτη πυγολαμπίδα της χρονιάς.
Θερινή ομιλία
Ξαπλωμένη κάτω από μια ελιά άκουσα το λόγο που έβγαζε ένας τζίτζικας. Δεν κατάλαβα μόνο τη τελευταία συλλαβή.
Πρόνοια
Όταν είμαι θλιμμένη περπατώ στις μύτες των ποδιών για να μη ξυπνήσω την ψυχή.
Το ουράνιο τόξο
Εμφανίστηκε το ουράνιο τόξο. Είναι ίσως η ψυχή του πατέρα μου που περνάει ανάμεσα στις τελευταίες σταγόνες της βροχής.
Απέλπιδα υπόθεση
Εάν ο πατέρας μου ζούσε και μ’ έβλεπε, θα έλεγε αμέσως: με συγχωρείτε, κυρία μου, μήπως είδατε την κόρη μου;
Σχεδόν μια βρισιά
Αν μ’ έβλεπε ο Θεός, θα έλεγε : «Η κόρη μου περπατάει ακόμα πάνω στη γη».
Αυτοκτονία
Εάν ήταν δυνατόν, απόψε θα απαγχονιζόμουν από μια αχτίδα φεγγαριού.
Ταξίδι απλής μετάβασης
Πριν ο πατέρας μου ξεψυχήσει μου είπε... Πηγαίνω να βρω το Θεό, αλλά θα γυρίσω αμέσως. Ίσως να μην τον βρήκε – ίσως να τον ψάχνει ακόμη, αφού δεν επέστρεψε ακόμη.
Ο σύντροφος
Βαρέθηκα να είμαι μόνη κι έβαλα απόψε τη σκιά να ξαπλώσει μες στο κρεβάτι μου. Ήταν πιο κρύα από μένα.
Στο Σταθμό
Πηγαίνω συχνά στο Σταθμό για να δω αυτούς που φεύγουν και μου είναι άγνωστοι. Ένα - ένα επιθεωρώ όλα τα παράθυρα μέχρις ότου το τρένο αρχίζει να κινείται σιγά- σιγά. Τότε συγκινημένη κουνάω το μαντήλι και φεύγω · νοιώθω λιγότερο μόνη.
Εγκατάλειψη φύλαξης
Έφυγε χωρίς να με αγγίξει ο άγγελος που με φύλαγε όταν ήμουν παιδί. Κι αυτός με άφησε. Τώρα είμαι μόνος με όλο κείνο το σκοτάδι που δημιουργώ πάνω στο χώμα σαν μια χοντρή σιωπηλή κηλίδα.
Προκαταβολή
Πληρώνω σ’ αυτή τη ζωή τις αμαρτίες που θα κάνω σε μια άλλη.
Οι αδιάφοροι
Ανακάλυψα πως οι αστερισμοί δεν δίνουν δεκάρα για μένα, προ παντός όταν τους κοιτάζω νοσταλγικά.
Ήρωας στο σκοτάδι
Ναι, σκοτώνω τον εχθρό, αλλά πάντα μες στο όνειρο. Είναι προτιμότερο και για τους δυο μας.
Η ιστορία
Οι άνθρωποι οικοδομούν τις χώρες με ατέλειωτη υπομονή και οι στρατηγοί τις καταστρέφουν με ατέλειωτη επιπολαιότητα.
Λεπτότητα ευαίσθητου πεζού
Τα πόδια μου είναι πάντα αγχωμένα απ’ τις τύψεις που άδικα πατώ το χώμα με όλο μου το βάρος.
Το υπερήφανο
Απ’ όλα μου τα όργανα το κεφάλι είναι το πιο υπερήφανο μόνο και μόνο γιατί είδε το φως της ημέρας εφτά λεπτά πριν από τα πόδια!
Ο υπήκοος
Όλα τα όργανά μου είναι δικτάτορες. Ο μόνος υπήκοος είμαι εγώ.
Έκσταση
Το ρολόι μου σταμάτησε. Νοιώθω ότι είμαι σχεδόν αιώνιος.
Ισότητα
Ανάμεσα σε μένα και το Θεό δεν υπάρχει καμία διαφορά. Ως σήμερα δεν ξέρω ακόμη καλά ποιος απ’ τους δυο μας υπάρχει.
Δραστική απόφαση
Δεν μιλάω πια: θέλω ν’ αρχίσω από μένα την εκστρατεία εναντίον των θορύβων.
Ανθρωπολογικός σαδισμός
Σε μένα οι άνθρωποι θαυμάζουν μόνο τις σιωπές μου. Δε θέλουν με κανένα τρόπο να θαυμάσουν τα λόγια μου.
Οριστικός χειμώνας
Μες στη ψυχή μου, ολόγυμνη τώρα, ο Θεός πια πεθαίνει απ’ το κρύο.
Αντίθετες κατευθύνσεις
Αυτά τα τελευταία χρόνια ενώ εγώ έγινα πιο κοντός, οι ιδέες μου έγιναν πιο υψηλές.
Ντροπή
Πρέπει οπωσδήποτε να κρυφτώ. Ανακάλυψα ότι σκέφτομαι.
Η επιλογή
Για να μην είμαι μόνος, επέλεξα εμένα για φίλο. Πολύ ελπίζω να μη με προδώσω.
Ο αναζητών
Αναζητώ τις λέξεις που θα μου εξηγήσουν επιτέλους ποιος είμαι για τον εαυτό μου και για τους άλλους. Βρήκα κιόλας μερικές.
Ο πολύ συνετός
Με τόσα γρήγορα αυτοκίνητα που κυκλοφορούν, αποφάσισα να μείνω ακίνητος. Θέλω να αποφύγω επικίνδυνα προσπεράσματα.
Παράνυμφος
Πολλές ιδέες μου είναι ακόμη παρθένες. Θα πρέπει να τις βρω γαμπρό πριν καταντήσουν ξινές γεροντοκόρες.
Ανθός από ανθό
Ευτυχώς που απ’ τη ζωή μου διατηρώ λίγες αναμνήσεις: αν τις είχα κρατήσει όλες, ξαφνικά θα έσκαζε η καρδιά μου.
Εκείνος που έπαψε να αγαπάει
Τίποτα το δικό μου δεν αγαπώ: ούτε τη σκιά μου που σέρνεται συνέχεια στο χώμα και δεν πλένεται ποτέ.
Η έξωση
Μου ‘καναν έξωση. Απ’ τη σοφίτα ίσως μετακομίσω κάτω απ’ τα κεραμίδια. Ακριβώς όπως τα πουλιά.
Το αστέρι
Ένα αστέρι έρχεται και λάμπει στα τζάμια κάθε φορά που στο σκοτάδι μου εύχομαι καλή νύχτα κι η σκέψη μου πηγαίνει στο συγχωρημένο πατέρα μου.
Ο Ντον Τζιοβάνι
Ως τώρα το μόνο θηλυκό που προσκολλήθηκε σε μένα υπήρξε και είναι η σκιά μου. Και μ’ αγαπάει τόσο πολύ που μερικές φορές μου φιλάει ακόμη και τα πόδια.
Ένας μπαίνει κι ένας βγαίνει
Εγώ κι ο χρόνος κοροϊδεύουμε ο ένας τον άλλο. Εγώ προσπαθώ να βγω οριστικά απ’ αυτόν κι αυτός προσπαθεί να μπει για πάντα μέσα μου.
Ο λιγομίλητος
Σπανίως μιλάω. Για να μην ενοχληθώ.
Αφηρημάδα
Με όλη αυτή τη ζέστη που κάνει, δεν καταφέρνω να ζεσταθώ. Ίσως να έχω πεθάνει και δεν το κατάλαβα.
Λεπτότητα
Έγραψα ένα γράμμα γεμάτο βρισιές στον εαυτό μου, αλλά από λεπτότητα δεν το υπέγραψα.
Ο κρυμμένος μουσαφίρης
Αναρωτιέμαι και πάλι αναρωτιέμαι ποιος είμαι εγώ και μου απαντάει συνεχώς κάποιος τον οποίο δεν μπόρεσα ακόμη να γνωρίσω προσωπικά.
Η ρότα
Στο δωμάτιό μου, στο σκοτάδι, ανάβω ένα σπίρτο. Είναι σαν το Πολικό Αστέρι. Με οδηγεί ως το κρεβάτι.
Τιτάνιο
Επιτέλους κατόρθωσα να σταματήσω τον χρόνο: αφαίρεσα τους δείχτες απ’ το ρολόι μου.
Ανακάλυψη
Ανακαλύπτομαι σιγά - σιγά για να μη φοβηθώ.
Τα αστεία του ζην
Μέσα σε καθένα από μας υπάρχει ένας παπάς, ένας μπάτσος, ένας λοχίας, ένας στρατηγός, ένας τύραννος, ένας υποκριτής, ένας δολοφόνος, ένας προδότης, ένας προδομένος, ένας ιεροδίκης, ένα γουρούνι και, κάτω απ’ όλη αυτή τη κοπριά, το φτερό μιας περιστεράς που δυσκολεύεται να πετάξει. Κάθε μέρα είναι και μια ευκαιρία για να βγει στην επιφάνεια ένα απ’ αυτά τα αηδιαστικά πρόσωπα.
Απαίτηση
Όταν απαιτώ να έχω δίκαιο, αντιλαμβάνομαι αμέσως μετά ότι δεν σκέφτηκα επαρκώς.
Η απόσταση
Όσο πιο πολύ διαβάζω, τόσο πιο πολύ απομακρύνομαι απ’ τον εαυτό μου.
Οι κεραυνοβολημένοι
Στα φρενοκομεία τελικά πηγαίνουν και παραληρούν τα πλάσματα που πήραν στα σοβαρά τη ζωή και κεραυνοβολήθηκαν.
Εξευτελισμός
Όποιος παραιτείται περνάει απ’ το ένα στο μηδέν.
Παρών άνθρωπος
Όσο πιο πολύ ζούμε στη γη, τόσο περισσότερο είμαστε απόντες. Ο καθένας μας συνηθίζει να εξαφανίζεται γιατί κανείς δε μας βλέπει. Αλλά μόλις έρθει ο θάνατος, όλοι έρχονται κοντά γιατί ο θάνατος, παράξενο, θυμίζει στους άλλους ότι υπήρξαμε. Και τότε όλοι, από μακριά κιόλας, βγάζουν το καπέλο τους σχεδόν σαν να ήμαστε πιο ζωντανοί κι απ’ τους ζωντανούς.
Marino Piazzolla
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου