Νέοι ήχοι σε Παμπάλαια σώματα

Δεν ξέρουν να αρθρώσουν
Ούτε το «σ’ αγαπώ».
Κάτι σαλιωμένα
και άπνοα «από ’δω»
ακούω
και δείχνουν την καρδιά τους.

Δεν μπορούν να κοιτάξουν
ούτε τα όργανά τους.
Στρώματα λίπους
κόβουν τη θέα
γι’ αυτό και ψηλαφιστά
συνουσιάζονται.

Δεν νιώθουν,
μόνο εκπορνεύουν
το χρόνο τους.
Δεν αισθάνονται,
μόνο υγροροούν.

Έτσι,
στα αυριανά εκθέματα
των μουσείων
θα λείπει η καρδιά.
Θα αναγράφεται μόνο
ως υποσημείωση
στην πίσω πλευρά
του εισιτηρίου.

Του Σπύρου Αραβανή «Η ανοησία της Άγνοιας»