Συνήθως νύχτα. Βραδυνός επισκέπτης στο Monitor. Να κρυφοκοιτάς από την κλειδαρότρυπα τις στιγμές ... τις ζωές ... όσα θέλεις να μοιραστείς.
Κι ο μπαξές να τα 'χει όλα. Χαρές, πίκρες, εντάσεις, θυμούς, έρωτες. Και παράδοξα να ταυτίζεσαι.
Να χαμογελάς ικανοποιημένος που κάποια άγνωστη πήρε επιτέλους το πτυχίο της, να χαίρεσαι που κάποια άλλη βρήκε δουλειά. Να μελαγχολείς με τον παίκτη στο κατώφλι του καζίνο που πάει πρόθυμος να χάσει, να θλίβεσαι με τον μετανάστη που νοσταλγεί μία Ελλάδα που υπάρχει μόνο στην σφαίρα των ονείρων του, να ξεκαρδίζεσαι με ευφάνταστα σενάρια σεξ εν πτήση, να προβληματίζεσαι με τα γραφόμενα περί γλώσσας, θρησκείας, πολιτικής και τις διάφορες κοσμοθεωρίες. Ανόητες εικονικές πραγματικότητες, σκέφτεσαι μερικές φορές αλλά τελικά όχι. Άνθρωποι πίσω από πληκτρολόγια που θυμούνται το ρήμα "μοιράζομαι". Φιλόδοξοι, πρόσχαροι, μοναχικοί, μελαγχολικοί, ιδεολόγοι, μικρόψυχοι, υβριστές, ποιητές, ταλαίπωροι, χιουμορίστες.
Η "σκακιέρα" τους χωράει όλους.
Τι μας ... άγγιξε; Με διαφορετικό τρόπο τον καθένα ...
Όμορφο να ξέρεις τον άλλο μέχρι εκεί που σου μοιάζει. Και τελικά ενώ δεν τον ξέρεις καθόλου, να τον ξέρεις καλύτερα από όσους τον κοιτάζουν κάθε μέρα κατάματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου