Όταν πρωτοαντίκρυσα τη ρολογιά στην Κρήτη έμεινα άφωνη.Ένας τεράστιος φράχτης γεμάτος ρολόγια με έκανε κι έχασα τη φωνή μου. Έτσι όταν την βρήκα εδώ την πήρα για το σπίτι.
Ένα πανέμορφο τεράστιο λουλούδι σε διάφορες αποχρώσεις του μωβ, έδωσε φέτος η ρολογιά.Αρνείται πεισματικά να βγάλει κι άλλα άνθη.
Είναι το αγαπημένο μου λουλούδι, αν και θα προτιμούσα να είναι στον φράχτη του κήπου.Οι θερμοκρασίες όμως εδώ,και το πολύ χιόνι δεν επιτρέπουν δυστυχώς κάτι τέτοιο. Έτσι η ρολογιά μου είναι στην γλάστρα για να μπορεί να μπαίνει το χειμώνα μέσα.
Όσο και να το χαζεύω δεν το χορταίνω... Σπάνια συναντάς τέτοια λουλούδια. Παράξενα όμορφα. Που μαγνητίζουν τα μάτια και δεν θέλεις να τα σηκώσεις από πάνω τους.
Το καλοκαίρι άντεξε, τώρα έρχεται φθινόπωρο και πρέπει να αλλάξουμε γλάστρα. Σε πιο μεγάλη για να μπορέσει να αναπτυχθεί και να μεγαλώσει. Και που ξέρεις... μπορεί κάποτε να αποκτήσω μια ρολογιά πάνω σε φράχτη...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου