Aλλάζουμε εποχή...

Πάντα με το τέλος του Αυγούστου ο καιρός εδώ πάνω κρυώνει. Τη μέρα μπορεί να κάνει ζέστη,αλλά μόλις αρχίσει και δύει ο ήλιος η ζακέτα είναι απαραίτητη.Προχτές έτσι ξαφνικά ο ουρανός γέμισε σύννεφα...


Το καταλαβαίνεις ότι έρχεται βροχή. Ο αέρας γίνεται πιο δυνατός.Οι ανεμοδείχτες στον κήπο γυρίζουν σαν δαιμονισμένοι. Μια μυρωδιά πλανιέται στον αέρα. Από το χώμα που ετοιμάζεται να δεχτεί τη βροχή. Τη νιώθεις . Μυρωδιές ανυπομονησίας...


Αστραπές, βροντές, ο αέρας έχει στήσει τρελό χορό και αρχίζουν να πέφτουν οι πρώτες σταγόνες. Στην αρχή σιγά σιγά. Μα όσο περνά η ώρα δυναμώνουν και στήνουν κι αυτές τρελό χορό μαζί με τον αέρα. Η πλάση διασκέδαζει... χορεύει...


Είναι όμορφη η βροχή. Μου αρέσει. Όλα τα χρώματα ζωντανεύουν. Γίνονται πιο ζωηρά πιο έντονα. Ψάχνω το Μήτσο αλλά μάλλον θα έχει κρυφτεί κάτω από το κρεβάτι μου. Ή στο μπάνιο. Τελευταία απέκτησε παράξενο χούι. Μέσα στο μπάνιο στα σκοτεινά... εκεί κάθεται όταν κάτι τον φοβίζει.


Μου αρέσει αυτός ο δυνατός ήχος της βροχής. Και δεν θα χρειαστεί να ποτίσουμε και τον κήπο. Η βροχή αυτή είναι το καλύτερο πότισμα. Μακάρι να ερχόταν πιο συχνά.


Ο ουρανός έχει γκριζάρει και έρχονται κι άλλα συννέφα. Δε νομίζω ότι ήταν μπόρα αυτή. Οι πρώτες βροχές του φθινοπώρου που έρχεται είναι. Μας στέλνει προάγγελους για να καταλαβούμε τον ερχομό του...


Μυρωδιές από λουλούδια, έντονες σαν του βασιλικού. Από το βρεγμένο χώμα, τη λατρεύω τη μυρωδιά αυτή. Και ήχοι... ήχοι όμορφοι. Αρμονικοί... σαν αυτούς που μόνο η φύση ξέρει να συνθέτει. Μαγεία...


Σκέψεις διάφορες χορεύουν στο μυαλό μου... θυμήθηκα τι μου έλεγε πέρισυ ο κολλητός μου. Όταν ερχόταν καθέ πρωί και έμπαινε να με ξυπνήσει και ο καιρός ήταν βροχερός φώναζε... «Ξύπνα είναι μια υπέροχη μέρα για σένα σήμερα!» Χαμογελώ... δεν είχε και άδικο...


Θυμάμαι ότι εκείνο που με τρέλενε στη Γερμανία, ήταν τα καλοκαιριάτικα πρωινά που όλα ήταν γκρίζα. Που το πράσινο των δέντρων ήταν τόσο έντονο που το κοίταζα απορημένη. Που οι αγροί απλωμένοι κάτω από το σπίτι έμοιαζαν με πίνακες ζωγραφικής που βάφτηκαν με πολύ σκούρο πράσινο, καφέ, κίτρινο...


Όλες οι εποχές μου αρέσουν. Απλά θεωρώ ότι το φθινόπωρο είναι πιο γοητευτικό. Έχει χρώματα κι αυτό πολλά αλλά διαφορετικά από τα μπλε και άσπρα του καλοκαιριού. Χρώματα γήινα. Ζεστά.


Αυτή τη στιγμή η βροχή έχει σταματήσει. Έξω ο αγέρας θροίζει και ακούω τα φύλλα που κυματίζουν. Ακούω επίσης τα καμπανάκια μου και πάλι αναπολώ... και απορώ πως στην Ιεράπετρα με τόσα καμπανάκια που είχα κρεμασμένα με άντεχαν οι γείτονες. Ώρες ώρες ούτε κι εγώ δεν τα άντεχα. Ειδικά τις χειμωνιάτικες νυχτιές που ο αέρας εκεί είναι κάτι παραπάνω από τρελός. Θεότρελος!


Σκέφτομαι ότι πρέπει να αρχίσω τις ετοιμασίες. Να μαζεύω τα καλοκαιριάτικα και να βγάλω πιο ζεστά ρούχα. Είμαι κρυατζούλι... χαμογελώ και πάλι με τις σκέψεις μου. Ναι είμαι! Και ντύνομαι σαν το κρεμμύδι όσο ο καιρός βαραίνει και γίνεται πιο κρύος. Δεν το αντέχω το κρύο... κακά βιώματα έχω από αυτό.


Ζεστασιά... χουχουλιάσματα... αγκαλίτσες... Τζάκι αναμμένο, και αγναντεύεις από το παραθύρο. Τώρα τις βροχές αργοτέρα το χιόνι που θα έρθει. Μαζεύεται ο κόσμος και αρχίζει τις ετοιμασίες...


... ετοιμασίες για την νέα εποχή... καλό φθινόπωρο!



Χειμωνανθός - Γιάννης Χαρούλης