Θεσσαλονικείς και, γενικά, Βορειοελλαδίτες σε διακοπές, Γερμανοί τουρίστες αθεράπευτα ερωτευμένοι με το δεύτερο πόδι της Χαλκιδικής, Ρώσοι που πρόσφατα ανακάλυψαν τα θέλγητρά της, φανατικοί του camping και οικογενειάρχες εισρέουν κάθε καλοκαίρι στη Σιθωνία. Ομως, δεν νιώθεις να ασφυκτιάς καθώς η καλλονή του Βορρά έχει αμέτρητες γωνιές για να ξετρυπώσεις το δικό σου ακρογιάλι.
Ξαπλωμένη στην αιώρα της «Αλεξάνδρας» μέσα στη θάλασσα, στον ειδυλλιακό όρμο της Βουρβουρούς, προσπαθείς να ανακαλύψεις το δολοφόνο στο τελευταίο αστυνομικό μυθιστόρημα της P.D. James κάτω από έναν εκτυφλωτικό ήλιο, ενώ τα πεύκα γέρνουν πάνω από το νερό βάφοντας πράσινη τη θάλασσα. Βαρκούλες πηγαινοέρχονται στο Διάπορο, το μεγαλύτερο από το σύμπλεγμα των εννιά μικρών νησιών μέσα στον κλειστό σαν λίμνη όρμο.
Ο χρόνος σαν να έχει σταματήσει στα ανέμελα '80ς, κουβάδες και φτιαράκια έχουν πάρει φωτιά στο κοντινό «ακρογιάλι Καρύδι», ιδανικό για αμμογλυπτική. Στην πιτσαρία «Top» με τη σπέσιαλ γίγας, ο μπαμπάς φουρνίζει, η μαμά ετοιμάζει τη ζύμη, ενώ η πιτσιρικαρία παίζει αμέριμνη στην απλωσιά.
Οχι πως η Σιθωνία είναι μόνο «family» προορισμός. Αλλαγή σκηνικού πιο κάτω στον «Αρμενιστή». Ντόμινο από πολύχρωμες ομπρέλες στην αμμουδιά-υπερπαραγωγή, τάβλι πάνω στην άμμο, σφηνάκια καρπούζι στο «beach bar» και προβολές κάτω από τα άστρα στο θερινό σινεμά του ιστορικού κάμπινγκ της Σιθωνίας.
Το «Seawave Festival» συνεχίζεται ακάθεκτο με το 3ο «beach complex» στην παραλία του κάμπινγκ τις τρεις τελευταίες μέρες και νύχτες του Αυγούστου (29, 30, 31/8). Ηχοι funk, house, reggae, disco, trip hop, ambient που θα αναπαράγεται μόνο μέσω βινιλίου, «κόντρα στη ραγδαία εξέλιξη και ισοπέδωση της μουσικής τεχνολογίας», φιλοδοξούν να φέρουν πιο κοντά djs και παραθεριστές έτσι όπως μόνο η μουσική σε μια υπέροχη θάλασσα μπορεί να το πετύχει.
Όταν αναφερόμαστε στη Xαλκιδική εμείς οι βορειοελλαδίτες, χρησιμοποιούμε την έκφραση «πόδι». Tο παράξενο βέβαια είναι όταν δίπλα στο «πόδι» υπάρχει το «μεσαίο». H πανέμορφη Xαλκιδική έχει λοιπόν τρία πόδια και αυτό που βρίσκεται ανάμεσα στο πρώτο της Kασσάνδρας και το πιο βόρειο, του Όθω, είναι και το καλύτερο.
H Σιθωνία ήταν εντελώς παρθένο μέρος έως πριν από μερικά χρόνια και παραδοσιακά ήταν ένας προσφυγικός τόπος. Oπως και στην Kασσάνδρα, οι μικρασιάτες πρόσφυγες βρήκαν εδώ τη νέα τους πατρίδα και οικοδόμησαν εκ του μηδενός νέες πόλεις (π.χ. Nέος Mαρμαράς). Tότε βέβαια, στις αρχές του αιώνα, η Xαλκιδική έμοιαζε περισσότερο με εξορία παρά τη μοναδική ομορφιά της. Oι ατελείωτες παραλίες της και το καταπράσινο βουνό Ίταμος στην πορεία του χρόνου κέρδισε την αγάπη των πικραμένων προσφύγων.
Yπάρχει και ένας διασκεδαστικός θρύλος μάλιστα σχετικά με την κατανομή της γης στη Σιθωνία: παλαιότερα όταν οι πατεράδες μοίραζαν την περιουσία τους έδιναν στους γιούς τα κομμάτια γης κοντά στο βουνό γιατί ήταν εύφορα και καλλιεργήσιμα, ενώ σαν προίκα στους γαμπρούς έδιναν τα παραθαλάσσια, τα οποία ήταν -υποτίθεται- άχρηστα μια και ήταν αδύνατο να καλλιεργηθούν.
Γαϊτανάκι οι αμμουδιές της Σιθωνίας, να μην ξέρεις ποια να πρωτοδιαλέξεις. Ολυμπιακών διαστάσεων η λευκή παραλία στη Σάρτη, τεράστια ημισέληνος αμμουδιάς η Συκιά με θέα τη γρανιτένια σιλουέτα του όρους Αθως στο βάθος, μια γλώσσα βαθυγάλαζης θάλασσας να εισχωρεί σαν φιορδ στην ξηρά στο δρόμο από το Καλαμίτσι προς το Πόρτο Κουφό. Παρέες καλοφαγάδων ξεκοκαλίζουν σαργούς και φαγκριά που μόλις έβγαλε η ψαριά των καϊκιών στο μεγαλύτερο και ασφαλέστερο φυσικό λιμάνι της χώρας. Κωφός λιμήν στην αρχαιότητα, όπως το αναφέρει ο Θουκυδίδης, γιατί η αντάρα της θάλασσας δεν ακουγόταν καθόλου στην κλειστή αγκαλιά του απάνεμου κόλπου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου