Περασμένα μεσάνυχτα. Ζέστη αν και όλα τα παράθυρα είναι ανοιχτά. Κάθομαι στην ησυχία, μου αρέσει πολύ αυτή η ώρα, και απολαμβάνω τις σκέψεις μου που παίζουν κηνυγητό μέσα στο κεφάλι μου. Άλλες τις πιάνω, άλλες τις αφήνω να απομακρυνθούν, άλλες τις περιμένω να στρίψουν από τις γωνίες του μυαλού μου.
Και ξαφνικά... η ηρεμία χάνεται. Οι σκέψεις τρομαγμένες κρύβονται μέσα στα ξύλινα μπαουλάκια του μυαλού μου. Κάποιος τάραξε τη βραδινή γαλήνη μου. Κάποιος, ή μάλλον κάποιοι μαλώνουν... τελικά αυτό το μικρό παρκάκι δίπλα στο σπίτι μου είναι πόλος έλξης για τα ερωτευμένα ζευγαράκια. Και τώρα δυο πιτσιρικάκια κάθονται εκεί έξω στις σκάλες και λογομαχούν.
_ Δεν μ' αγαπάς, μου υποσχέθηκες αλλά δεν το έκανες... λέει η κοπέλα με μια φωνούλα απίστευτα ψιλή, σχεδόν αστεία.
_Σ' αγαπώ αλλά εσύ δεν το καταλαβαίνεις.... απαντά ο νεαρός.
Μετά τα λόγια μπερδεύονται με τον αγέρα, δεν καταλαβαίνω τι λένε. Μάλλον μιλάει η νεαρά και λέει... λέει.... λέει...... ο νεαρός τσιμουδιά. Δεν ακούγεται. Που να πάρει σειρά.... Μέχρι που ξεσπάει και φωνάζει...
_Ε με έχεις φέρει στο αμήν... δεν σε αντέχω άλλο....
Με το ξέσπασμα του νεαρού οι σκέψεις άνοιγουνν ξανά δειλά δειλά τα μπαουλάκια τους, κοιτάζουν γύρω γύρω και ξεπετιούνται έξω....
-Δεν ακούμε τίποτα, λέει η μία.
_Λες να την έπνιξε...; λέει μια άλλη πειραχτικά.
_Mπαααα, απαντά μια τρίτη. Μάλλον θα φιλιούνται.Και γέλασαν όλες μαζί.
Πόσο λίγο κρατάει ο θυμός των μικρών παιδιών, σκέφτομαι. Τη μια στιγμή δεν αντέχονται και την επόμενη φιλιούνται παθιασμένα. Έτσι είναι τα νιάτα. Σαν τον χείμαρρο. Σε παρασύρουν και κάνεις τη μια βουτιά μετά την άλλη, χωρίς να κουράζεσαι. Χωρίς να σκέφτεσαι. Χωρίς να ψάχνεις για γιατί.
Θυμάμαι όταν ήμουν παιδί. Ε καλά, μεγάλο παιδί.. στο Λύκειο. Τι αγωνίες, τι ξενύχτια, πόσο κλάμμα Παναγιά μου... όλα για τον έρωτα. Τον έρωτα που μια μας ανέβαζε στα ύψη και μια μας προσγείωνε ανώμαλα σε πίστες από φώσφορο.
Όπως και τώρα δηλαδή. Γιατί κάποια πράγματα μένουν τα ίδια μέσα στον χρόνο, δεν αλλάζουν....
Φύσηξε έρωτας βοριάς... μπροστά στο παράθυρο μου και περιμένοντας το ξημέρωμα μένω με μια σκέψη μόνο.... τη δική σου...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου