του φθινοπώρου τις παράγκες.
Σφιχτά θα σου κρατώ το χέρι
βήμα με βήμα σταθερά
ή θα γλιστρούμε ανάλαφρα
μες σε βροχή από μαύρο χώμα.
Και σαν τα λόγια θα βραδιάζουν
θα σου ΄χω άστρο την καρδιά
και φεγγαρόλουσμα από λέξεις...
Θα μασούσαμε μαζί πικραμύγδαλο
σε παράθυρο ανοικτό στο πέλαγο.
Γιατί περιμέναμε να χιονίζει γιορτές
με τους ανέμους ν΄ αποκοιμιούνται
κρεμασμένοι απ΄ το κατάρτι
δίπλα στο παγωμένο του βορά φιλί.
Της Τζίνας Μουκριώτη
3 σχόλια:
Υπέροχο...Κάτι μου έκανε τλωρα αυτό και δε θα κοιμηθώ απόψε...Υπέροχο...(το ΄πα αυτό, ε? )
Kαλημερα αζα, πολυ ομορφο και τρυφερο,ευχομαι να εχεις ενα ομορφο πρωινο.
Καλημέρααααα...Τί χαμπάρια; Για να δούμε σήμερα θα το διαβάσεις; Ελπίζω...Φιλιά.
Δημοσίευση σχολίου