Η ώρα είναι περασμένη. Περασμένη κι η ζωή; Ή μάλλον μια περαστική; Πάλι μπλέχτηκα σε περίεργυς συνειρμούς... Να με συμπαθάς.
Ψυχανεμίζομαι ότι τα ζόρια του Οκτώβρη θα εξαφανιστούν με τα πρώτα βρεγμένα χώματα. Τώρα που πάει κι η Μοσχολιού θα χουν άλλη γλύκα τα τραγούδια.
Έχω μια μανία, να πατάω τα ξερά φύλλα. Μου αρέσει ο ήχος της... συντριβής τους. Μη γελάς. Δεν το λέω εκδικητικά... Αλλά είναι περασμένη η ώρα και δεν μπορώ να εκφραστώ αλλιώς.
Έχω και μια συμβουλή να σου δώσω... Όταν τα σημαινόμενα είναι πολλά και δε τ'αντέχεις, να σηκώνεσαι να φεύγεις. Κάποιοι γυρολόγοι λένε πως αν είσαι σε δίλλημα και δε ξέρεις τι στο καλό θες να κάνεις με την μπερδεμένη ζωή σου, ακολούθα τα σημάδια που είναι, λένε, πάντα δίπλα σου...
Αυτό ποτέ δεν το κατάλαβα... Κατά την θεωρία του υποκειμενισμού, θα θεωρήσω "σημάδι" αυτό που βολεύει εμένα. Αυτό που το ξεροκέφαλο πείσμα μου θέλει να πράξει και απλά το εμποδίζουν οι καταστάσεις.
"Σημάδι" θα ταν να πέσει μπρος μου ένα πιάνο μαζί με τον πιανίστα και όχι ένα κόκκινο φυλλαράκι ,που θα μου θυμίζει ένα κρασί που ήπιαμε σε κολωνάτα ποτήρια. Έτσι;
Συμπάθα με, αλλά τι να σου κάνει ένα μυαλό ναυάγιο;
Ψυχανεμίζομαι ότι τα ζόρια του Οκτώβρη θα εξαφανιστούν με τα πρώτα βρεγμένα χώματα. Τώρα που πάει κι η Μοσχολιού θα χουν άλλη γλύκα τα τραγούδια.
Έχω μια μανία, να πατάω τα ξερά φύλλα. Μου αρέσει ο ήχος της... συντριβής τους. Μη γελάς. Δεν το λέω εκδικητικά... Αλλά είναι περασμένη η ώρα και δεν μπορώ να εκφραστώ αλλιώς.
Έχω και μια συμβουλή να σου δώσω... Όταν τα σημαινόμενα είναι πολλά και δε τ'αντέχεις, να σηκώνεσαι να φεύγεις. Κάποιοι γυρολόγοι λένε πως αν είσαι σε δίλλημα και δε ξέρεις τι στο καλό θες να κάνεις με την μπερδεμένη ζωή σου, ακολούθα τα σημάδια που είναι, λένε, πάντα δίπλα σου...
Αυτό ποτέ δεν το κατάλαβα... Κατά την θεωρία του υποκειμενισμού, θα θεωρήσω "σημάδι" αυτό που βολεύει εμένα. Αυτό που το ξεροκέφαλο πείσμα μου θέλει να πράξει και απλά το εμποδίζουν οι καταστάσεις.
"Σημάδι" θα ταν να πέσει μπρος μου ένα πιάνο μαζί με τον πιανίστα και όχι ένα κόκκινο φυλλαράκι ,που θα μου θυμίζει ένα κρασί που ήπιαμε σε κολωνάτα ποτήρια. Έτσι;
Συμπάθα με, αλλά τι να σου κάνει ένα μυαλό ναυάγιο;
2 σχόλια:
Θα σου αφιερώσω ένα τραγουδάκι.
Γιατί έτσι.
ΔΙΚΟ ΣΟΥ........
υγ: τώρα που έχω μικρόφωνο έχεις εξαφανιστεί.....
Καλή σου μέρα γλυκιά μου Aza.
Πολλά φιλιά.
Η μοναδική Αρλέτα... και μάλιστα σε ένα τραγούδι που αγαπώ.Το "μπαρ το ναυάγιο".Εκεί είμαι Σαββινάκι μου.Μαζί με τον άγιο.Κοινωνούμε παρέα.Βουτάμε τις ψυχές μας,τις καρδιές μας,το μυαλό μας σε κόκκινο κρασί να ξεπλυθούν.Να φύγουν όλες οι λάσπες από πάνω τους.
Καιρός ανασυγκρότησης και έχω ανάγκη από ηρεμία.Γι αυτό χάθηκα.
Αποστασιοποίηση.Κάποιες φορές είναι απαραίτητη.
ΥΓ. Σε ευχαριστώ για το τραγούδι, σε ευχαριστώ που δεν με ξεχνάς.Και πίστεψε με,είσαστε κι εσείς στη σκέψη μου.Ουσιαστικά,όχι στα λόγια.Φιλιά πολλά και σε σένα και στον Τάσο.Μη χαλάσεις το μικρόφωνο.Να το προσέχεις.Θα μας χρειαστεί...
Δημοσίευση σχολίου