Η γαλλική ομάδα θεάτρου του δρόμου Royal de Luxe θα δώσει παραστάσεις σε ανοιχτούς χώρους του Βερολίνου, με τον τίτλο «Οι Γίγαντες Καταφθάνουν. Ένα Παραμύθι για το Βερολίνο» στον εορτασμό μνήμης των 20 χρόνων από την πτώση του τείχους.
Η βερολινέζικη εικαστική σκηνή συνεχίζει να θριαμβεύει, παρά την κρίση στην αγορά τέχνης. «Το Βερολίνο είναι το ιδανικό μέρος για να δημιουργήσεις» λέει ο φωτογράφος Τόμας Ντέμαντ, Βαυαρός που ζει στο Βερολίνο από το 1993, ύστερα από μικρές «στάσεις» στο Παρίσι, τη Νέα Υόρκη, το Λονδίνο και το Αμστερνταμ. «Στα τέλη της δεκαετίας του '80 απεχθανόμουν το Βερολίνο» παραδέχεται. Ωστόσο, μέσα στο χάος των αρχών του '90, βρήκε την έμπνευση που αναζητούσε. «Μπορούσες να νοικιάσεις, να αγοράσεις ή απλώς να ανακαλύψεις μια παλιά αποθήκη. Ένιωθες ότι η πόλη ήταν δική σου, στα χέρια σου» θυμάται με νοσταλγία.
Περισσότεροι από 1,5 εκατομμύριο άνθρωποι θα ξεχυθούν στους δρόμους της πόλης για να παρακολουθήσουν ένα παραμύθι που θα εξιστορεί την ιστορία της πόλης στο πέρασμα του χρόνου. Δυο γιγάντιες μαριονέτες, το Big Giant, δύτης της θάλασσας και η ανηψιά του, η μικρή giantess.
Το τείχος χωρίζει τις δυο μαριονέτες κι πρέπει να πέσει για να μπορέσουν να περπατήσουν μέσα στους δρόμους της πόλης σε μια διαδρομή μέσα στο χρόνο.
Ας αφησούμε όμως τις εικόνες να "διηγηθούν" το παραμύθι. Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα τείχος...
Η βερολινέζικη εικαστική σκηνή συνεχίζει να θριαμβεύει, παρά την κρίση στην αγορά τέχνης. «Το Βερολίνο είναι το ιδανικό μέρος για να δημιουργήσεις» λέει ο φωτογράφος Τόμας Ντέμαντ, Βαυαρός που ζει στο Βερολίνο από το 1993, ύστερα από μικρές «στάσεις» στο Παρίσι, τη Νέα Υόρκη, το Λονδίνο και το Αμστερνταμ. «Στα τέλη της δεκαετίας του '80 απεχθανόμουν το Βερολίνο» παραδέχεται. Ωστόσο, μέσα στο χάος των αρχών του '90, βρήκε την έμπνευση που αναζητούσε. «Μπορούσες να νοικιάσεις, να αγοράσεις ή απλώς να ανακαλύψεις μια παλιά αποθήκη. Ένιωθες ότι η πόλη ήταν δική σου, στα χέρια σου» θυμάται με νοσταλγία.
Περισσότεροι από 1,5 εκατομμύριο άνθρωποι θα ξεχυθούν στους δρόμους της πόλης για να παρακολουθήσουν ένα παραμύθι που θα εξιστορεί την ιστορία της πόλης στο πέρασμα του χρόνου. Δυο γιγάντιες μαριονέτες, το Big Giant, δύτης της θάλασσας και η ανηψιά του, η μικρή giantess.
Το τείχος χωρίζει τις δυο μαριονέτες κι πρέπει να πέσει για να μπορέσουν να περπατήσουν μέσα στους δρόμους της πόλης σε μια διαδρομή μέσα στο χρόνο.
Ας αφησούμε όμως τις εικόνες να "διηγηθούν" το παραμύθι. Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα τείχος...
4 σχόλια:
Θα είναι φανταστικό το θέαμα από αυτό το παραμύθι...
Καλό σου βράδυ γλυκιά μου Aza.
Πολλά φιλιά....
υγ: θα είμαι εδώ όποτε με χρειαστείς, μην το ξεχάσεις αυτό...
Εγώ πάντως είμαι με το τείχος. Και μου αρέσει το ανατολικό Βερολίνο.
foto 1
foto 2
foto 3
Kι εγώ το βρήκα πολύ ενδιαφέρον Σαββινάκι μου.Και κάποιες φορές σκέφτομαι ότι όσα είδα στη Γερμανία στα 1ο χρόνια που έζησα εκεί,δε θα τα δω εδώ σε ολόκληρη τη ζωή μου.
ΥΓ. Σε ευχαριστώ... φιλάκια
gekoudi τι σημαίνει "είμαι με το τείχος";Ανατολική Γερμανία δεν υπάρχει πια, υπάρχει όμως ανατολικό Βερολίνο. Που διαφέρει από τη δυτική πλευρά της πόλης.Είναι πραγματικά μια πολύ όμορφη πόλη.Μια πόλη-μουσείο.Με πολλά πολιτιστικά,αρχιτεκτονικά,ιστορικά στοιχεία.Σε ευχαριστώ για τις φωτογραφίες.Καλό βράδυ.
Δημοσίευση σχολίου