Δημήτρη έχουμε πρόβλημα...

Ο Άγιος Δημήτριος αντιμετωπίζει σαφές πρόβλημα με τη δημόσια εικόνα του. Πολύ συχνά απεικονίζεται έφιππος, όπως ο ανταγωνιστής του, ο Γεώργιος, φέρει λόγχη, αλλά δεν αντιμετωπίζει κάποιο θηρίο. Εκ των πραγμάτων η σύγχυση πρέπει να δημιουργεί πλήθος προβλημάτων, όπως η λάθος κατανομή προσευχών και ταμάτων προς όφελος του Αγίου Γεωργίου. Επίσης μια ματιά στις κατά τόπους ναοδομίες θα σας πείσει ότι στη Μονόπολη των αγίων, ο Γεώργιος υπερτερεί συντριπτικά έναντι του Δημητρίου, έχοντας καταλάβει πολλά περισσότερα από τα διαθέσιμα, για ανέγερση ναών, τετράγωνα. Σήμερα οι εκκλησίες του Αγίου Γεωργίου είναι περισσότερες και από τα βίντεο κλαμπ. Στο μέλλον μόνο τα Starbucks θα διαθέτουν μεγαλύτερο δίκτυο, αλλά, πάντα θα υστερούν ως προς τα έσοδα.
Και όμως, οι δύο άγιοι, ξεκίνησαν από την ίδια αφετηρία, ως στελέχη του ρωμαϊκού στρατού. Ωστόσο η επίδοση του Γεωργίου στα κρίσιμα projects ήταν καταλυτική ως προς το τελικό αποτέλεσμα. Είναι πλέον πασίδηλο ότι η περίπτωση του αποτελεί case study στα εξαγνιστήρια ψυχών. Ο Δημήτριος προβάλλεται ως παράδειγμα προς αποφυγή, όπως η Pepsi Cola απέναντι στην Coca Cola.
Ο Δημήτριος γιορτάζει. Καλό θα είναι να αποφύγει τις θορυβώδεις κωδωνοκρουσίες και τα πανηγύρια. Ας αναλύσει τα λάθη του, καταστρώνοντας σχέδια για το μέλλον. Τα πράγματα μόνο εύκολα δεν είναι. Εκτός των άλλων, ο Γεώργιος έχει εξάγει ένα άκρως πετυχημένο brand στις αγορές της Δύσης. Σκεφτείτε πόσους George γνωρίζετε και πόσους Dimitri. Οι George είναι πετυχημένοι σταρ, οι Dimitri είναι πρώην μέλη του ΚΚΣΕ. Που πάμε έτσι ρε Μήτσο; Συγγνώμη για το ύφος, αλλά, ως Σαλονικός, είμαι με το μέρος σου. Και επειδή εορτάζει και η πόλη μας, είναι μια καλή ευκαιρία να τα πούμε.
Ο Δημήτρης, λοιπόν, ξεκίνησε ως φαβορί την κούρσα. Στα 22 του ήταν χίλιαρχος του ρωμαϊκού στρατού, είχε μόρφωση και επαφές. Γρήγορα συγκρότησε μία χριστιανική φράξια και άρχισε τη στρατολόγηση μελών. Ακριβώς το ίδιο έκανε και ο Γιώργος, μόνο που αυτός έκανε καλύτερο casting, απευθύνθηκε απ΄ ευθείας σε πραιτοριανούς. Ο Δημήτριος είναι στη Θεσσαλονίκη, ο Γεώργιος κάπου στην Αρμενία, ούτε καν η Εγνατία Οδός δεν έφτανε μέχρι εκεί. Συνελήφθησαν και οι δύο. Και εδώ, Μήτσο, φαίνεται η διαφορά του παίκτη, η στρατηγική και η κλάση του ανθρώπου που έχει γεννηθεί για να γίνει άγιος φίρμα.
Ο Δημήτριος ήταν πίσω από τα κάγκελα σε μία αρένα και εμψύχωνε κάποιο Νέστωρ να κερδίσει στη μονομαχία. Ενδιαφέρον εύρημα, αλλά, απευθύνεται μόνο στο φίλαθλο κοινό. Εκ πρώτης όψεως καλά έκανε. Είμαστε στη Θεσσαλονίκη, ξέρουμε ότι στην πόλη θα γεννηθούν εκατοντάδες χιλιάδες φίλοι του ΠΑΟΚ, πολύ σωστά ενθαρρύνουμε το Νέστωρ. Αποτέλεσμα; Μας θανάτωσαν με λόγχη. Ενας αδιάφορος, σχεδόν ήσυχος θάνατος, ένα κατ’ ευφημισμόν μαρτύριο που χρειάστηκε αρκετή επικοινωνιακή ενίσχυση από τα τοπικά μέσα. Διότι, Δημήτρη μου, το να θανατωθείς τότε από λόγχη, είναι σα να πεθαίνεις σήμερα από τροχαίο. Πρόσεξε, τώρα, τι έκανε ο ανταγωνισμός.
Ο Γιώργος ήταν, όντως, πονηρός και κατάφερε να προσελκύσει το ενδιαφέρον των ουρανών με ένα ανεπανάληπτο θέαμα. Για αρκετές ημέρες έτρωγε μόνο ξύλο, ούτε φαΐ, ούτε νερό. Μετά, με τη χρήση ενός ειδικού μηχανήματος, μία σειρά από μαχαίρια έσκιζε τις σάρκες του. Κατάλαβες Μήτσο; Αυτά που κάνει σήμερα ο Copperfield, τα είχε παρουσιάσει πρώτος ο Γιώργος. Και δεν σταμάτησε εκεί. Τον έριξαν σε λάκκο με ασβέστη και το θηρίο επέζησε. Στη συνέχεια βάδισε φορώντας μεταλλικά πυρακτωμένα παπούτσια. Ποια επιτροπή Αγίων Πατέρων θα έμενε απαθής μετά από αυτό; Στο τέλος αποκεφαλίστηκε, ησύχασε και άρχισε να εισπράττει. Σήμερα ούτε ο ίδιος δεν ξέρει σε πόσεις πόλεις είναι πολιούχος, ελέγχει τη Γεωργία ως χώρα, τη Georgia ως πολιτεία των ΗΠΑ, και το Saint George Lecabettus.

Εσύ, Δημήτρη μου, έχεις τη Θεσσαλονίκη, άντε και την ιερά μητρόπολη Δημητριάδος που ανέδειξε τον Χριστόδουλο. Τα θεωρείς επιτυχία όλα αυτά; Πήγες και συνέδεσες τη γιορτή σου με μία εθνική επέτειο, ενώ ο άλλος πήγε και κόλλησε δίπλα στο Πάσχα. Εσύ έχεις υπό την προστασία σου, Μήτσο, τους Παοκτσήδες, αυτός έχει όλους τους γύφτους ανά τον κόσμο, με φωτεινή εξαίρεση τον υπογράφοντα.
Δημήτρη, όλα αυτά ήθελα να τα πω προς την πόλη μας, αλλά πιστεύω ότι είναι πιθανότερο να με ακούσεις εσύ, παρά εκείνη. Το ξέρω ότι δεν θέλεις να απαντήσεις, πως κλείνεις μάτια και αυτιά από ντροπή. Αλλά θα με θυμηθείς σε μερικά χρόνια, όταν σου πάρει τη δουλειά ο Ψωμιάδης.

Του Κώστα Γιαννακίδη