Σε μαγεία μέσα ζω μια ζωή. Κι αν μου πεις τώρα πώς έγινε δεν ξέρω να σου πω. Κι όσο διαρκεί αυτό καμία σχέση δεν έχω με τα «έξω». Εγώ ζω μέσα σε μια θάλασσα. Τη δική μου θάλασσα. Που άλλοτε τα κύματα της με νανουρίζουν γλυκά, κι άλλοτε τα ακούω να ουρλιάζουν με μανία. Ένα «στοιχειό» μέσα της. Αυτή είμαι εγώ. Όταν γελάω ακούγεται έξω. Κι όταν κλαίω πάλι ακούγεται.
Κάθομαι και γράφω. Γράφω λέξεις που δεν τις ξέρω. Δεν τις έχω ακούσει ποτέ. Κι ανοίγω το λεξικό να δω αν είναι αυτή η σωστή λέξη; Κι είναι αυτή η λέξη. Καμία άλλη, μόνο αυτή. Είναι σαν να τις έχω ξαναπεί κάποτε στη ζωή μου, σε άλλη ζωή ίσως. Δεν ξέρω τι είναι αυτό που μου λες ότι λείπουν τα επίθετα. Δεν ξέρω τι είναι αυτό. Γράφω κατεβατά ολόκληρα. Τελειώνει η φράση. Η εικόνα, έρχεται η εικόνα και οι λέξεις βγαίνουν μετά, κατευθείαν.
Δεν στήνω εγώ τα πρόσωπα, δεν στήνω τίποτα. Μόνα τους παίρνουν όλα θέση. Αλήθεια σου λέω. Εγώ είμαι η δούλα. Ο μπάτλερ τους που σερβίρω. Δεν ξέρω τι γίνεται, ποτέ δεν ξέρω τι γίνεται. Όλα τα πρόσωπα είναι υπαρκτά, όλα εκτός από ένα, που είναι αληθινό αλλά με μια χρονική απόσταση.
Γενναιοδωρία της ψυχής, της συντροφικότητας, της παρέας και του φόβου παντού.
Όταν ζεις μια ζωή αλλιώτικη, βλέπεις τη γενναιοδωρία αλλού. Πολύ κι αλλού. Εκεί που τη συναντάς γίνεσαι ένα μαζί της. Όταν ένας άνθρωπος σε βοηθάει σε μια δύσκολη στιγμή, ας είναι και ξένος, ενώνεσαι μαζί του, τον αγαπάς. Αυτό λέω εγώ γενναιοδωρία. Και να χάσεις εσύ κάτι για να μην πάθει ο άλλος ζημιά και να βοηθήσεις, έτσι πρέπει να κυλάει η ζωή.
Έτσι κυλούσε η δική μου ζωή, παντού όπου πήγαινα. Πολλές φορές ήμουν εγώ που έμπαινα μπροστά, πρώτη για να βοηθήσει. Κι άλλες φορές ήταν άλλοι μπροστά μου. Όταν ζεις τέτοια πράγματα, αλλάζεις χαρακτήρα και πας αλλού. Σε μέρη πολύ όμορφα.
Ακόμα κι αν ζεις μόνος και χαίρεσαι τη ζωή.
cλopy από τα ψαροκάικα των συγγραφέων
Κάθομαι και γράφω. Γράφω λέξεις που δεν τις ξέρω. Δεν τις έχω ακούσει ποτέ. Κι ανοίγω το λεξικό να δω αν είναι αυτή η σωστή λέξη; Κι είναι αυτή η λέξη. Καμία άλλη, μόνο αυτή. Είναι σαν να τις έχω ξαναπεί κάποτε στη ζωή μου, σε άλλη ζωή ίσως. Δεν ξέρω τι είναι αυτό που μου λες ότι λείπουν τα επίθετα. Δεν ξέρω τι είναι αυτό. Γράφω κατεβατά ολόκληρα. Τελειώνει η φράση. Η εικόνα, έρχεται η εικόνα και οι λέξεις βγαίνουν μετά, κατευθείαν.
Δεν στήνω εγώ τα πρόσωπα, δεν στήνω τίποτα. Μόνα τους παίρνουν όλα θέση. Αλήθεια σου λέω. Εγώ είμαι η δούλα. Ο μπάτλερ τους που σερβίρω. Δεν ξέρω τι γίνεται, ποτέ δεν ξέρω τι γίνεται. Όλα τα πρόσωπα είναι υπαρκτά, όλα εκτός από ένα, που είναι αληθινό αλλά με μια χρονική απόσταση.
Γενναιοδωρία της ψυχής, της συντροφικότητας, της παρέας και του φόβου παντού.
Όταν ζεις μια ζωή αλλιώτικη, βλέπεις τη γενναιοδωρία αλλού. Πολύ κι αλλού. Εκεί που τη συναντάς γίνεσαι ένα μαζί της. Όταν ένας άνθρωπος σε βοηθάει σε μια δύσκολη στιγμή, ας είναι και ξένος, ενώνεσαι μαζί του, τον αγαπάς. Αυτό λέω εγώ γενναιοδωρία. Και να χάσεις εσύ κάτι για να μην πάθει ο άλλος ζημιά και να βοηθήσεις, έτσι πρέπει να κυλάει η ζωή.
Έτσι κυλούσε η δική μου ζωή, παντού όπου πήγαινα. Πολλές φορές ήμουν εγώ που έμπαινα μπροστά, πρώτη για να βοηθήσει. Κι άλλες φορές ήταν άλλοι μπροστά μου. Όταν ζεις τέτοια πράγματα, αλλάζεις χαρακτήρα και πας αλλού. Σε μέρη πολύ όμορφα.
Ακόμα κι αν ζεις μόνος και χαίρεσαι τη ζωή.
cλopy από τα ψαροκάικα των συγγραφέων
2 σχόλια:
"Όταν ένας άνθρωπος σε βοηθάει σε μια δύσκολη στιγμή, ας είναι και ξένος, ενώνεσαι μαζί του, τον αγαπάς. Αυτό λέω εγώ γενναιοδωρία."
Αυτό πράττω και εγώ στη ζωή μου γλυκιά μου Aza.
Η αγκαλιά και ο καφές θα σε περιμένει, ζεστός, όπως η ψυχή μου.
Πολλά φιλιά.
Να περνάς καλά.
Καλό σου απόγευμα.
πολύ όμορφα...μου θύμισες τον αγαπημένο Λ.Μπουνιουελ!
ευκαιρία να ξαναδώ τον άγγελο εξολοθρευτή που μου αρέσει!
καλό σου βράδυ!
Δημοσίευση σχολίου