12/6/09

Το μαγικό καπέλο



Αφηγητής: Ε! Ε! Είναι κάποιος εδώ; Θέλει κάποιος να ακούσει κάποια παράξενη ιστορία για ένα μαγικό καπέλο; Είστε έτοιμοι;

Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένα πολύ μεγάλο καπέλο που είχε ξεμείνει σε ένα παλιατζίδικο. Εκεί βαριόταν πολύ, γιατί κανείς δεν ενδιαφερόταν για αυτό. Το καπέλο δεν μπορούσε να μιλήσει με κανέναν, αλλά το χειρότερο ήταν ότι δεν μπορούσε να δει τους δρόμους, τα αυτοκίνητα, τα δέντρα, από το κεφάλι κάποιου γιατί ήταν ξεχασμένο από όλους, γιατί ήταν πολύ μεγάλο για όλους. Ξαφνικά, μια μέρα, ένα παιδί μπήκε στο μαγαζί και άρχισε να ψάχνει ανάμεσα στα παλιά πράγματα (κεριά, βιβλία…) το παλιό καπέλο τράβηξε την προσοχή του. Έτσι, το παιδί ερχόταν γύρω- γύρω να μάθει τι συμβαίνει με το καπέλο.

Παιδί: Γεια, πως σε λένε;
Καπέλο: Φύγε, δεν θέλω να μιλήσω μαζί σου.

Παιδί: Συγνώμη, συγνώμη θα φύγω. (και φεύγει).

Αφηγητής: Μετά από μερικές μέρες, το παλιό καπέλο παραπονιόταν γιατί είχε χάσει το μοναδικό άτομο που ήθελε να μιλήσει μαζί του. Αλλά, μετά από μερικές μέρες το παιδί ξαναγύρισε (το καπέλο άρχισε να πηδάει για να τραβήξει την προσοχή του παιδιού, για να μπει στο μαγαζί).

Καπέλο: Καλημέρα, παρακαλώ περάστε.

Παιδί: Γεια, δεν είσαι θυμωμένο σήμερα;

Καπέλο: Συγνώμη, συγνώμη, αλλά δεν έρχεται πολύς κόσμος και μου έχει λείψει το να πηδήσω στο κεφάλι κάποιου… και όταν σε είδα ήξερα ότι δεν πρόκειται να με αγοράσεις ούτως ή άλλως.

Παιδί: Μπορώ να σε πάρω για λίγο;

Καπέλο: Ναι, αλλά πρόσεξε γιατί είμαι πολύ παλιό.

Παιδί: Εντάξει;

Καπέλο: Ναι, ευχαριστώ Α α α α !!!!

Παιδί: Συγνώμη αλλά είσαι λίγο βαρύ για μένα.

Καπέλο: Ξέρω, ξέρω ευχαριστώ, λοιπόν μπορείς να μου φέρεις ένα φλιτζάνι σοκολάτα, πάει πολύς καιρός που έχω να πιω.

Παιδί: Ναι μην ανησυχείς. Δεν υπάρχει πρόβλημα γιατί ο πατέρας μου έχει μαγαζί με σοκολάτες εδώ κοντά. Σε λίγο θα είμαι πίσω.

Αφηγητής: …. και σε λίγο το παιδί γύρισε πίσω στο παλιατζίδικο.

Παιδί: Πάρτο είναι για σένα.

Καπέλο: Δεν το πιστεύω είναι σοκολάτα. Μ μ μ μ !!! Είναι τέλεια. Όταν τελειώσω αυτή τη φανταστική σοκολάτα θα σου πω ένα μυστικό. Ένα εκπληκτικό μυστικό….. αλλά να μου υποσχεθείς ότι δεν θα το πεις σε κανέναν.

Παιδί: Έλα τώρα… Πες μου!! Είμαι τόσο περίεργος.

Καπέλο: Είμαι μαγικό καπέλο.

Παιδί: Είσαι αλήθεια μαγικό καπέλο; Μπορείς να κάνεις όλων των ειδών τα μαγικά; Για παράδειγμα να κάνεις ένα βάτραχο πρίγκιπα; Ή κάτι τέτοιο;

Καπέλο: όχι, όχι περίμενε. Μπορώ να κάνω κάτι άλλο.

Παιδί: Εντάξει, πες τα μου όλα.

Καπέλο: Μπορώ να ταξιδέψω όπου θέλω.

Παιδί: Όχι!! Όπου θέλεις;

Καπέλο: Ναι, αλλά χρειάζομαι κάποιον με μεγάλο κεφάλι για να ταξιδεύουμε μαζί γιατί κοίτα με, είμαι πολύ μεγάλο.

Παιδί: Μην ανησυχείς α βρούμε κάποιον.

Καπέλο: Δεν ξέρω, δεν ξέρω η αλήθεια είναι ότι δεν είναι τόσο εύκολο.

Παιδί: Ναι, ναι, θα δεις. Τώρα φεύγω γιατί η μαμά μου θα ανησυχεί. Τα λέμε αύριο.

(Μουσική)

Αφηγητής: Τώρα, το μυστικό του καπέλου έγινε γνωστό!! Επειδή, πρέπει να ξέρετε το καπέλο ήταν πολύ λυπημένο πριν γνωριστεί με το παιδί, αλλά τώρα είναι έτοιμο να χοροπηδάει σε όλο το μαγαζί επειδή βρήκε καινούργιο φίλο.

(το καπέλο πηδάει)

Παιδιά, παιδιά, ακούστε!! Θέλετε να μάθετε την υπόλοιπη ιστορία;

Αφηγητής: Μια μέρα ο θείος του παιδιού ήρθε να το επισκεφτεί και του έφερε ένα γιγάντιο κέικ σοκολάτα

Όχι!! Όχι!! Όχι!! Το πιο τεράστιο σοκολατένιο κέικ που έχω δει ποτέ!!

Αλλά τώρα σας παρακαλώ μην σκέφτεστε τη σοκολάτα, ίσως αργότερα σας δώσουμε λίγο. Ακούστε! Ακούστε!

(Μουσική)

Παιδί: Ε!! Ε!! Θείε έφτασες; Φανταστικά!!

Θείος: Μικρό μου αγόρι, τι κάνεις; Έφερα μια έκπληξη για σένα…

Παιδί: Τι; Τι;

Θείος: Έφτιαξα ένα σοκολατένιο κέικ για εσένα….

Παιδί: Ω!!! Τέλεια…

(τα παιδιά….)

Παιδί: Έλα, κοίτα τα χέρια σου, είναι τα διπλά από τα δικά μου, και το σώμα σου… εκπληκτικό …. και έχεις δει το κεφάλι σου;

Θείος: Έλα τώρα, τι λες παιδί μου;

Παιδί: Είναι τέλειο.

Θείος: Μα γιατί είσαι τόσο χαρούμενος; Μερικές φορές με πειράζει γιατί δεν μπορώ να καλύψω το κεφάλι μου όταν κάνει κρύο το χειμώνα, ούτε να το προστατέψω από τον ήλιο όταν έχει λιακάδα…… είναι πολύ δύσκολο για εμένα να βρω ένα τόσο μεγάλο καπέλο….

Παιδί: Μα αυτό είναι φανταστικό

Θείος: Τι, τι;

Παιδί: Έχω λύση για το πρόβλημα σου. Αν έρθεις μαζί μου θα σου δείξω μία έκπληξη που έχω για σένα!!!

Θείος: Γιατί τρέχεις;

Παιδί: Έλα! Έλα!

Θείος: Όχι, δε θέλω, προτιμώ να μείνω εδώ.

Παιδί: Έλα τώρα, σε λίγο θα είσαι πολύ χαρούμενος και δεν είναι μακριά.

Θείος: Εντάξει.

Αφηγητής: Το παιδί τρέχει με το θείο του στο παλιατζίδικο καταλαβαίνετε γιατί. Γιατί το καπέλο περιμένει κάποιον με μεγάλο κεφάλι..

Παιδί: Φτάσαμε. Είσαι έτοιμος; Η έκπληξη σε περιμένει μέσα στο μαγαζί

Θείος: Μα τι κάνουμε εδώ; Θέλω να πω γιατί δε γυρνάμε πίσω;

Παιδί: Δεν μπορείς να φανταστείς, πρέπει να το δεις!!!
Αφηγητής: Έτσι και οι δυο μπαίνουν ύσηχα στο μαγαζί όπου υπάρχει ένα μαγικό άρωμα και το καπέλο φυσικά κοιμόταν όπως πάντα

Παιδί: Θείε θέλω να σου γνωρίσω ένα καπέλο

Θείος: Τι λες; Ένα καπέλο;

Παιδί: Σςςςςς!!!! Μη μιλάς δυνατά, κοιμάται….

(-------------)

Εεεε!!! Καλησπέρα

Καπέλο: Εεε!!! Κοιμόμουν τόσο καλά… γιατί είστε εδώ;

Παιδί: Περίμενε… δε θα το πιστέψεις!!! Έχω μια θαυμάσια έκπληξη για σένα . Θείε - θείε έλα σε παρακαλώ!!!!

Αφηγητής: Μαγική στιγμή, γιατί είναι η πρώτη φορά που συναντιούνται.

Παιδί: Σωστή ματιά; Αυτός είναι ο άνθρωπος που ψάχναμε.

Καπέλο: Ω!!! Θεέ μου!!! Είσαι πραγματικά μεγάλος!!! Πως είναι δυνατόν!!!! Έψαχνα κάποιον σαν εσένα πολύ καιρό

Θείος: Και εσύ είσαι πραγματικά μεγάλο. Εκπληκτικό. Ξέρεις πόσο καιρό έψαχνα κάτι σαν εσένα; Μπορώ να σε δω; Μπορώ να σε αγγίξω;

Παιδί: Τι θα έλεγες να πηδούσες στο κεφάλι του;

Καπέλο: Δεν είμαι σίγουρο, πρέπει να ξέρείς τι είμαι

Θείος: Δεν είσαι απλά ένα καπέλο;

Καπέλο: Ναι αλλά δεν είμαι ένα απλό καπέλο….

Θείος: Πες μου, πες μου..

Καπέλο: Είμαι ένα μαγικό καπέλο. Άκου!!! Αν πηδήξω στο κεφάλι σου μπορούμε να ταξιδέψουμε μαζί και να πάμε όπου θέλουμε.

Θείος: Ω!!!! Αδύνατον….. θες να μου πεις ότι εγώ… μαζί….. θα ταξιδέψουμε;

Καπέλο: Ναι, ναι … Μπορούμε να ταξιδέψουμε στη θάλασσα… στα αστέρια… σου είπα, όπου θέλουμε αλλά πρέπει να ξέρεις ότι έχω καιρό να ταξιδέψω. Ίσως έχω γεράσει λίγο αλλά αισθάνομαι ότι όλα θα πάνε καλά

Θείος: Ποτέ δεν άκουσα κάτι τέτοιο, αλλά γιατί όχι; Θέλω να δοκιμάσω.

Καπέλο: Είσαι έτοιμος; Πηδάω στο κεφάλι σου.

Θείος: Ναι, ναι

Καπέλο: Ωω εκπληκτικά και είσαι τόσο ψηλός!! Ε!!!! Παιδί είσαι πολύ κοντό. Κοίτα με!! Ωω!! Σε ευχαριστώ, σε ευχαριστώ πάρα πολύ Ωω !! Κοίτα το κερί, κοίτα το τραπέζι, κοίτα το κτίριο

Θείος: Είσαι τόσο άνετο

Παιδί: Τι μπορούμε να κάνουμε τώρα; Έχω μια ιδέα. Μπορούμε να πάμε να φάμε το μεγάλο κέικ που έφερες. Πεινάω

Θείος & καπέλο: Ναι, ναι έλα

Καπέλο: Είναι όλοι έτοιμοι; Μπορούμε να πετάξουμε, δε θέλετε;

Παιδί: Εεεε!!! Μη με ξεχνάς. Μπορώ και εγώ;

Καπέλο: Φυσικά θα είναι ακόμη καλύτερα

Παιδί: Τι πρέπει να κάνω;

Καπέλο: Δώσε το χέρι σου στο θείο σου

Παιδί: Εντάξει είμαι έτοιμος

Θείος: Που θέλετε να πάμε;

Παιδί: Στο σπίτι να πάρουμε το μεγάλο κέικ και μετά σε ένα όμορφομέρος

Μ Μ Μ Μ Μ Μ

Αφηγητής: Πήγαν στο σπίτι απόλαυσαν το κέικ και μετά πήγαν να ανακαλύψουν τη θάλασσα, τα αστέρια, την εξοχή και όλος ο κόσμος μπορεί να ακούσει πως γελάνε

Ε !!!!!

Ξέχασαν ένα κομμάτι σοκολάτα, το θέλετε;

01 - tis giagias t...


* Οι Ευρωπαίοι εθελοντές του Κέντρου Νέων σε μια απόπειρα παιδικού κουκλοθέατρου.

Ο τίτλος του κουκλοθέατρου ήταν "Το μαγικό καπέλο".

Οι εθελοντές μετέφρασαν το κείμενο από την ισπανική γλώσσα στην ελληνική, σχεδίασαν και έφτιαξαν τις κούλες και έπαιξαν οι ίδιοι.

Οι εθελοντές που το έκαναν ήταν ο Ignacio από την Ισπανία, ο Christofer από τη Γερμανία, η Anna από την Ουαλία & η Anke από την Ολλανδία.

14 σχόλια:

Δημητρης είπε...

Αυτό θα μπορούσε μια χαρά να παιχτεί από κάποιο σχολείο, τώρα στο τέλος, στις διάφορες γιορτές απόφοίτησης που κάνουν!! Τελειο! Απορώ πως δεν το είδαν ( τουλάχιστον μέχρι σήμερα...)
:)
Την καλημέρα μου

Benikos place είπε...

ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΟ, ΤΗΝ ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΜΟΥ ΑΖΑ.

stratos o ψήστης είπε...

Μου άρεσε πάρα πολύ και συμφωνώ με το Δημήτρη ότι θα μπορούσε να παιχτεί και από κάποιο σχολείο!

Osiris είπε...

AZA καλησπέρα.

Το blog σου είναιι πανέμορφο και η ιστορία σου καταπληκτική!!!
Πέρασα υπέροχο ταξίδι, με τους γλάρους σου να μου κρατάνε συντροφιά
Μόνο που τώρα θέλω ένα κέικ επειγόντως :)))

Χαίρομαι πολύ που σε γνωρίζω.
Καλό σου βράδυ.

ΥΓ: Σε περιμένει ένα ποτάκι. ;)

σταγόνα είπε...

ουφ.. θέλω κιεγώ ένα τέτοιο καπέλο...

Καραβάκι είπε...

Καλημέρα Δημητρό!Μάλλον δεν έχουν διάθεση για ψάξιμο οι περισσότεροι από τους δασκάλους στις μέρες μας.Παρακολουθώ 2 χρόνια τώρα γιορτές αποφοίτησης και είναι πάντα ίδιες.Δίχως και μεγάλα αποθέματα φαντασίας.Σπάνια συναντάς κάτι διαφορετικό...

Καραβάκι είπε...

Καλημέρα Νικόλα!Χαίρομαι που σου άρεσε.Εκεί στη Γερμανία που γεννήθηκαν όπως κι εδω μεγάλοι παραθυμάδες στα σχολεία δίνουν εκπληκτικές παραστάσεις...

Καραβάκι είπε...

Στράτο εύχομαι να γίνει κάποια στιγμή κι αυτό.Αυτό το σκιάχτρο που παίζεται κάθε χρόνο σχεδόν από όλα τα σχολεία,δεν λέω καλό είναι αλλά υα κουράστηκε πια το έρμο.Την καλημέρα μου!

Καραβάκι είπε...

Osiris καλώς ήρθες στο καραβάκι!Εύχομαι τα ταξίδια να είναι πάντα όμορφα.Ελπίζω να είχες κέικ και να μην έφτιαξες εκείνη την ώρα χτες...Ευχαριστώ για το ποτάκι!Να είσαι καλά!Κι εγώ χάρηκα που σε γνώρισα.Καλό σαββατοκύριακο εύχομαι.Και να μου προσέχεις τον θαλασσοκράτορα!

Καραβάκι είπε...

Σταγονίτσα μου γλυκειά!Κι εμένα μου άρεσε πολύ αυτό το καπέλο.Κι ας μην είναι μαγικό!Φιλάκια και αγκαλιά μεγάλη!Καλό σαββατοκύριακο να έχεις!

marilianni είπε...

Τελικα το καπελο βρηκε το ταιρι του,κανενας δεν παει χαμενος,μακαρι να ειχα και εγω ενα τοσο μεγαλο καπελο για να μπορω να ταξιδευω,φυσικα και μεγαλο κεφαλι.....Πολυ ομορφο ,καλο Σαβ/κο αζα.

Καραβάκι είπε...

marilianni μου είσαι απίστευτη!Εύχομαι μια μέρα να βρεις ένα τέτοιο καπέλο που θα σε ταξιδεύει όπου θέλεις!Να είσαι καλά κοριτσάκι μου!Καλό σαββατοκύριακο και σε σένα εύχομαι!

Ν. Θεοδωράκης είπε...

Πολύ ωραία η ιδέα σου Γλυκερία να μεταφέρεις στο blog σου ένα απόσπασμα από παραμύθι που θα μπορούσε να προσαρμοστεί σε θεατρική παράσταση. Χρειαζόμαστε ιδέες. Και προ παντώς οι εκπαιδευτικοί μας που, όπως πολύ έυστοχα επισημαίνεις κάνουν συνεχώς τα ίδια και τα ίδια πράγματα χωρίς φαντασία.

Καραβάκι είπε...

Καλώς το μου!Νίκο εσύ με μύησες στους χώρους αυτούς των σχολείων.Και εκείνο που συνάντησα είναι άνθρωποι έξω από αυτά με πολύ μεράκι και όρεξη.Οι εκπαιδευτικοί-όχι όλοι-βάρυναν λιγάκι.Ας τους χαρίσουμε λοιπόν ένα καπέλο μεγάλο γεμάτο φαντασία!
ΥΓ. Τι μποορούμε να πούμε για το καλλιτεχνικό σχολείο του Γέρακα; Eκεί δάσκαλοι και παιδιά έχουν αποθέματα φαντασίας και το αποτέλεσμα είναι εκπληκτικό!
Καλό σαββατοκύριακο!Φιλάκια!