27/9/08

Μέρες βαμμένες με χρώματα φθινοπωρινά


Μέρες που τα συναισθήματα παίρνουν το κόκκινο του κρασιού. Εκείνο το βαθύ κόκκινο, που μέσα στο πάθος του αναδίδει μια παράξενη και μυστήρια ηρεμία. Που η καρδιά συνεχίζει να χτυπά άτακτα και τρελά και το μυαλό δεν θέλει και πολλά να σκέφτεται. Μέρες βαμμένες με σκούρο καφέ της γης, κιτρινοπορτοκαλί των φύλλων, σκούρο πράσινο... μοναδικές στιγμές που προσπαθώ να τις τοποθετήσω με προσοχή στα κουτάκια του μυαλού μου, γιατί θέλω να μείνουν εκεί για πάντα...

Δεν υπάρχουν σχόλια: