Σκοτείνιασε...

Σκοτείνιασε και απόψε... αυτές οι τελευταίες μέρες μοιάζουν ατελείωτες... λες και δεν θέλουν να φύγουν. Λες και βάλθηκαν να παίζουν μαζί μου. Σαν κάποιος να τους έχει δανείσει ώρες από άλλον χρόνο, άλλη εποχή... έτσι για να μοιάζουν πιο μεγάλες και να είναι πιο βασανιστικές. Η μόνη μου παρηγοριά μια σκέψη και μια εικόνα στο μυαλό μου, στην καρδιά μου, σε ολόκληρο το είναι μου που με κάνει να είμαι δυνατή. Και να μπορώ να αντέχω... όσο κι αν χρειαστεί...

Σκοτείνιασε κι απόψε... έστω κι έτσι, αργά και νωχελικά, άλλη μια μέρα πέρασε...