14/9/08

Mερικές φορές όταν βρέχει...


Mερικές στιγμές είναι τόσο παράξενα όμορφες. Θα βρέξει μάλλον... ο ουρανός ετοιμάζεται να ανοίξει την αγκαλιά του. Να ποτίσει ότι έμεινε απότιστο, ότι άρχισε να μαραίνεται. Κάθομαι και τον χαζεύω από το παράθυρο. Ακούω τα κρεμασμένα καμπανάκια που την ώρα τούτη λικνίζονται και σκορπούν ένα κελάρισμα όμορφο στον αγέρα. Και μέσα σε όλα αυτά, εγώ. Να νιώθω μια ευδαιμονία. Μια ηρεμία, μια γαλήνη απίστευτη. Με τη σκέψη μου να πετάει σαν άσπρο περιστέρι στη γειτονιά σου... Κάθομαι στο μπαλκόνι σου και σε κοιτώ... σου χαμογελώ....

Αν δεν είναι ευτυχία να ακούς και να μυρίζεις τη βροχή πίνοντας καυτή σοκολάτα με τη σκέψη σου σε ότι αγαπάς, τότε δεν ξέρεις τι είναι ευτυχία...

Δεν υπάρχουν σχόλια: