Κι όσο κι αν εσύ δε θέλεις να το καταλάβεις, αυτά πλησιάζουν απειλητικά και γρήγορα κρατώντας στα χέρια γκι και υπολείμματα άχνης. Απίστευτες μέρες. Βία, σκοτωμοί, διχόνοια. Μίνι Δεκεβμριανά θυμίζουν αυτά που ζούμε. Άνθρωποι μιλάνε. Λένε. Τι λένε...; O παραλογισμός σε όλο του το μεγαλείο. Κι εγώ κάθομαι και παρακολουθώ τούτη την τρέλα γύρω μας. Και όσο κι αν θέλω να νιώσω το πνεύμα των χριστούγεννων που πλησιάζουν, η καρδιά μου έχει παγώσει. Τα λαμπιόνια και οι πολύχρωμες λάμπες δεν είναι σε θέση να την ζεστάνουν. Οι κουραμπιέδες και τα μελομακάρονα δεν μπορούν να την γλυκάνουν. Όπου και να γυρίσεις τα μάτια σου βλέπεις καλικάντζαρους. Σε κοιτάζουν και σου βγάζουν τη γλώσσα κοροιδευτικά. Και για πρώτη φορά ακόμη και οι τοίχοι έχουν μιλιά. Σου φωνάζουν. Αναπαράγουν τα συνθήματα που έγραψαν τα παιδιά στους τοίχους...
Συνθήματα παντού. Στα πανό, στους τοίχους, στα στόματα των μαθητών. Εδώ και μέρες χιλιάδες «πιτσιρικάδες» με μαθητικές σάκες στην πλάτη βγαίνουν στους δρόμους με διάθεση αγωνιστική κι εφηβική φαντασία στον λόγο. Η συνθηματολογία τους αποδεικνύεται ανεξάντλητη, όπως απεριόριστη είναι και η φρεσκάδα των ιδεών που χαρακτηρίζει, έτσι κι αλλιώς, τους νέους ανθρώπους. «Στις τράπεζες λεφτά, στη νεολαία σφαίρες, ήρθε η ώρα για τις δικές μας μέρες», φώναζαν σε κάποια πορεία τα παιδιά, ξεφεύγοντας από την πεπατημένη των... γνωστών-άγνωστων συνθημάτων.
Και ποιος, άλλωστε, μπορεί να αμφισβητήσει πως τούτες εδώ οι μέρες ανήκουν στους μαθητές; Στους εφήβους που φοβούνται για το μέλλον τους και δεν αγαπούν το παρόν τους. Στους ανήλικους πολίτες αυτής της χώρας, που «κρατούσαν πολλή οργή μέσα τους», όπως λένε, για ένα σχολείο που δεν τους εμπνέει και για μια πολιτεία που δεν ακούει τις ανησυχίες τους.
Η δολοφονία του 15χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου ήταν η θρυαλλίδα που έβαλε τη φωτιά, ώστε να βγαίνουν οι μαθητές, οι φοιτητές, οι νέοι στον δρόμο ζητώντας «σχολεία δημοκρατικά κι όχι μαθητές με σφαίρα στην καρδιά», «λεφτά για την παιδεία κι όχι περιπολικά για την αστυνομία».
Αυτές τις μέρες, που «είναι του Αλέξη» όπως λένε δεκάδες πανό και χιλιάδες στόματα, τα συνθήματα έχουν χιούμορ και παλμό -«φοράτε μπλε στολές και άσπρα καπελάκια, εσείς δεν είστε μπάτσοι είστε τα στρουμφάκια»- πολλά σκαρώνονται αυτοστιγμεί στους δρόμους, ενώ η φαντασία δεν έχει φραγμό: «και οι πέτρες εξοστρακίζονται», έλεγε ένα από τα πανό αυτών των ημερών...
Τα παιδιά επιλέγουν τον δικό τους τρόπο για να απαξιώσουν την πολιτική των απανωτών σκανδάλων και τον διαρκή στρουθοκαμηλισμό της συγκάλυψης -«παιδιά καθίστε κάτω, είναι καθαρά, μέσα στη Βουλή είναι τα σκατά», ενώ από τα αθώα «πυρά» τους δεν γλίτωσε ούτε ο δικηγόρος Αλέξης Κούγιας, συνήγορος του ειδικού φρουρού που πυροβόλησε τον Αλέξη. Το παιδί που ήταν «αθώος, μάγκας και πιτσιρικάς» και «θα μπορούσε να ήταν ένας από εμάς»...
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ
«Στις τράπεζες λεφτά, στη νεολαία σφαίρες, ήρθε η ώρα για τις δικές μας μέρες»
«Παιδιά καθίστε κάτω, είναι καθαρά, μέσα στη Βουλή είναι τα σκατά»
Νάτοι, νάτοι οι εκσυγχρονιστές, φωνάξανε τα ΜΑΤ να δείρουν μαθητές»
«Εν ψυχρώ εκτέλεση και τρομοκρατία και μετά μας λένε για δημοκρατία»
«Σε κάθε γωνία υπάρχει αστυνομία, η χούντα δεν τελείωσε το 73»
«Δολοφόνοι είναι οι αστυνομικοί, το χέρι τους οπλίζει αυτή η πολιτική»
«Τα υπουργεία λένε τους μαθητές αλήτες, αλήτες είναι τα ΜΑΤ και οι ασφαλίτες»
«Χαμός, χαμός, θα γίνει πανικός, δεν θα περάσει ο αυταρχισμός»
ΣΤΟΥΣ ΤΟΙΧΟΥΣ
Η κάννη του όπλου θα γυρίσει, ο κόσμος θα επαναστατήσει
Καραμανλής ή χάος; ΧΑΟΣ!!!!
Νεκρός από τις σφαίρες της αστυνομίας, αυτό είναι το πρόσωπο της δημοκρατίας
Σκούπα στα ΜΑΤ, φωτιά στη Βουλή
O καναπές σου, η συνενοχή σου
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ
«Φοράτε μπλε στολές και άσπρα καπελάκια, εσείς δεν είστε μπάτσοι είστε τα στρουμφάκια»
«Κάθε μια ώρα θα κάνουμε πορεία, οι μπάτσοι θα πεθάνουνε απ την ορθοστασία»
Το όπλο του μπάτσου είναι μαγικό, ρίχνει στον αέρα και βρίσκει στο ψαχνό»
Ελλάς, ελλήνων αστυνομικών, ρουφιάνων, δολοφόνων και βασανιστών»
Αυτοί δολοφόνησαν τον συμμαθητή μας, τους δρόμους πλημμυρίζει τώρα η οργή μας»
Πράσινα παπούτσια και ζαρντινιέρες, η καταστολή ήρθε και με σφαίρες»
Αυτή η σφαίρα δεν ήτανε τυχαία, κάτω τα χέρια από τη νεολαία»
ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ
«Με σφαίρες και βία δεν γίνεται παιδεία»
«Δώστε λεφτά για την παιδεία κι όχι περιπολικά για την αστυνομία»
«Θέλουμε σχολεία δημοκρατικά κι όχι μαθητές με σφαίρα στην καρδιά»
«Θέλουμε σχολεία αληθινά κι όχι θερμοκήπια για μαθητές φυτά»
«Ούτε με τα χιόνια, ούτε με βροχές, δεν θα σταματήσουνε ποτέ οι μαθητές»
«Εις τον αφρό της θάλασσας ο υπουργός κοιμάται, παρακαλώ σας κύματα στον πάτο να τον πάτε»
Παλιοί... γνώριμοι
«Κάτω από τις στολές σας, φοράτε ροζ ζαρτιέρες, μπάτσοι, γουρούνια, ζαρντινιέρες»
«Ενας στο χώμα χιλιάδες στον αγώνα»
«Το αίμα κυλάει εκδίκηση ζητάει»
Για τον Αλέξη
«Αλέξη ζούμε το δίκιο σου να βρούμε»
«Οι μαθητές θα πούνε την τελευταία λέξη, αυτές οι μέρες είναι του Αλέξη»
«Αθώος, αθώος, μάγκας και πιτσιρικάς, θα μπορούσε να ήταν ένας από εμάς»
Ξεχωριστά πανό
«Και οι πέτρες εξοστρακίζονται...»
«Για τα μάτια ενός παιδιού που ψάχνει γη... γκρεμίζω ουρανούς»
«Σχολείο να μορφώνει και όχι να εξοντώνει»
«Θέλουμε να μάθουμε, θέλουμε να ζήσουμε, θέλουμε να μπορούμε να ονειρευόμαστε»
«Λιτότητα, ανεργία, αυταρχισμός, αυτός είναι ο καπιταλισμός»
«Δεν έχουμε κουράγιο να πούμε ούτε λέξη, ένα μονάχα, ένα θερμό αντίο στον Αλέξη»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου