Από τις αγαπημένες μου μέρες του χρόνου η αυριανή Κυριακή. Επειδή τα μαγαζιά είναι ανοιχτά. Οχι ότι θα πάω σε κανένα. Η έφοδος των μυρίων που γίνεται στα χριστουγεννιάτικα καταστήματα (όσα ακόμα απέμειναν στην Αθήνα, ειδικά στο κέντρο της) είναι ένα άθλημα ακατάλληλο για τα ήδη κουρελιασμένα νεύρα μου.
ίναι απλώς, θέμα αντίληψης: Είμαι μια από τις «κακές μάγισσες» που τάσσονται υπέρ της κυριακάτικης λειτουργίας (των μαγαζιών, βεβαίως βεβαίως). Πριν με πιάσετε από τον λαιμό και με σύρετε για πίσσα και αντεργατικά πούπουλα, δώστε μου μόνο μια μικρή ευκαιρία:
Τι θα πείραζε, δηλαδή, να βρίσκουμε καταστήματα ανοιχτά τις Κυριακές, με την απαραίτητη βέβαια προϋπόθεση, να μην παραβιαστεί ούτε στο ελάχιστο το κατοχυρωμένο ωράριο των εργαζομένων; Τι κοσμοϊστορικό θα γινόταν, αν οι καταστηματάρχες χωρίς προσωπικό που θα επέλεγαν να δουλέψουν Κυριακή κατοχύρωναν μια άλλη μέρα της εβδομάδας ως αργία; Υπάρχουν δεκάδες χιλιάδες Ελληνες που δουλεύουν Κυριακές, όλη τους τη ζωή, γιατί αυτή είναι η φύση της δουλειάς τους -και πιστέψτε με, δεν έχουν ούτε δύο κεφάλια, ούτε είκοσι δάχτυλα, είναι άνθρωποι σαν κι εσάς, σαν κι εμένα.
Κατά τα άλλα, αν υπάρχουν δύο πόλεις στον κόσμο που «φωνάζουν» από μακριά ότι θέλουν ανοιχτά μαγαζιά τις Κυριακές, αυτές είναι η Αθήνα και η Θεσσαλονίκη. Απαλλαγμένες από τα μιλιούνια των «υποχρεωτικώς» κινουμένων της εργάσιμης εβδομάδας, θα μπορούσαν να προσφέρουν το καλύτερο κυριακάτικο πρόσωπό τους στους καταναλωτές:
Στο πακέτο -φιλί ζωής που δόθηκε στα κατεστραμμένα μαγαζιά, γιατί δεν προσφέρθηκε η ευκαιρία να λειτουργήσουν -προαιρετικά- και Κυριακή; Θα ήταν ένα μέτρο ανέξοδο, ορισμένου χρόνου ίσως, που θα έδινε μια «ιδέα» στους Ελληνες εργαζομένους και καταναλωτές για το πώς δουλεύει ένα τέτοιο μοντέλο. Δεν θα έχανε κανείς και πάνω στα συμπεράσματα μιας σεζόν θα μπορούσαν να ληφθούν και αποφάσεις.
Είπα... αποφάσεις; Μπρρ, κακή λέξη, Πιπέρι στο στόμα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου