Δεν ξέρω πως τα καταφέρνει το μυαλό και δεν τρελαίνεται κάποιες φορές. Νιώθω τον τελευταίο καιρό, πως το δικό μου το πνίγουν οι σκέψεις. Το κάνουν να ασφυκτιά, να μην μπορεί να αναπνεύσει ώρες ώρες. Παρόλα αυτά παραμένει ζωντανό. Σκέφτεται, και μεταδίδει σήματα στην καρδιά. Αρκεί μια εικόνα για να φέρει οργασμό στις αισθήσεις. Να κάνει τους σφιγμούς να χτυπούν τρελά. Αυτό παθαίνω συνέχεια τελευταία. Ότι κι αν δω, θυμάμαι...
Λίγα κάστανα έκαναν το μυαλό και την καρδιά μου να ξεφύγουν. Έδιωξαν την πίεση και με έκαναν να νιώσω ζεστασιά. Έφεραν θυμήσεις όμορφες στο νου μου. Εικόνες που κάνουν τα σώψυχα μου να γίνουν σαν το μέλι. Λίγα κάστανα και όλα ξεσηκώθηκαν μέσα μου. Βγάλαν φωνή. Και σκέπασαν το φόβο, την αγωνία, το άγνωστο. Για λίγο το μυαλό έφυγε μακρυά από αυτά. Περιπλανήθηκε σε άλλες στιγμές. Όμορφες... Αξέχαστες...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου