Πέρασαν σχεδόν και τα Χριστούγεννα. Μέρες γιορτής για κάποιους, ξεκούρασης ή λήθης για άλλους.Και ποιος δεν τα περίμενε τα Xριστούγεννα; Κυρίως οι μικροί, αλλά και εμείς οι μεγάλοι.
Τα μαγαζιά στολισμένα και παντού βλέπεις φωτάκια, στολίδια, Αϊ-Βασίλιδες να χορεύουν και να τραγουδούν. Τάρανδους μπαλόνια, δέντρα γεμάτα πολύχρωμες και γυαλιστερές μπάλες, που και να μην θες να τις κοιτάξεις δεν γίνεται.
Ιστορίες με τάρανδους, νεράιδες και καλικαντζαράκια τριγυρίζουν σε κάθε παιδική φαντασία. Ο Αϊ-Βασίλης είναι τώρα ο πρωταγωνιστής και το πρόσωπο που δίνει ζωντάνια και χαρά στις μέρες που ακολουθούν. Ολοι οι μικροί ήρωες ανυπομονούν τον ερχομό του... μπαίνουν στο κρεβάτι τους και ανυπομονούν να ξυπνήσουν, να τρέξουν στο σαλόνι και να ανοίξουν τα δώρα τους.
Τα ζαχαροπλαστεία και οι φούρνοι γεμάτα με λιχουδιές που χορταίνεις και να τα κοιτάς μόνο... χιονισμένα βουνά στολίζουν τους πάγκους (κοινώς κουραμπιέδες), μελομακάρονα, γλυκά, σοκολατένιες λιχουδιές και πολλά άλλα που σου ανέβαζουν την διάθεση!
Τα ΜΜΕ βομβαρδίζουν με διαφημίσεις για δώρα, ταξίδια κ.α που κάνουν τη ζωή μας βασανιστική! Τι να πρωτοαγοράσεις; Μακάρι να υπήρχε και αυτός ο Αϊ-βασίλης...
Όπως και να έχει τα χριστούγεννα είναι μια ευχάριστη νότα στη ζωή των ανθρώπων. Όλοι αφήνουν στο συρτάρι τις υποχρεώσεις, έστω και για λίγο, και μπαίνουν στο πνεύμα του. Χαρά και προσδοκία για το καινούργιο έτος, αναζογόωνηση... λύπη όμως και λησμονιά για τη χρονιά που φεύγει...
Χτες σε μια προσπάθεια να μαζευτεί όλη η οικογένεια και να μπορέσει ήρεμα να μιλήσει και να βουτήξει την ψυχή της στο ποτήρι της γαλήνης, το ποτήρι έσπασε. Λυπάμαι που το προκάλεσα εγώ αυτό το σπάσιμο. Λυπάμαι που χάλασα ότι προσπαθήσαμε να κάνουμε. Ξέρουν όμως καλά, ότι πόνεσα πολύ και ότι ζόρισα πολύ τον εαυτό μου για να μην φτάσει στα άκρα. Γνωρίζω ότι μπόρεσαν να καταλάβουν... είδαν...
Το κόκκινο χρώμα κυριαρχεί παντού αυτές τις μέρες. Απο την χοντρή κάλτσα του Αϊ-Βασίλη, μέχρι και στο αίμα που μας ανεβαίνει στο κεφάλι καμιά φορά...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου