Στα ελαττώματα πνιγμένη η ζωή μας
την τελειότητα να ψάχνουμε.
Καταραστήκαμε τους εαυτούς μας
δίχως να το γνωρίζουμε
χωρίς να μας αναγνωρίζουμε
χαμένοι...
Μια τέλεια εικόνα ψάχνουμε στον καθρέφτη μας
δε την βρίσκουμε
απ’ αλλού την απαιτούμε.
Ανθρώπινη υποκρισία που κρύβεις το φόβο
της απόρριψης
καμουφλάρεσαι μ’ ένα ψηλό καπέλο άλλων εποχών
δεν θα με περιπαίξεις
σε είδα...
Η ηλιαχτίδα
κι αν τρύπησε το κάστρο του σκότους μας
κι αν πάλεψε να την αντικρίσουμε
δεν τα κατάφερε.
Μ’ ένα ψεύτικο πανηγυριώτικο καθρέφτη
την εξοστρακίσαμε
στις ομορφιές απ’ όπου ήρθε.
Δε τη νιώσαμε, την πισωγυρίσαμε.
Να ’μαστε τώρα να ψάχνουμε κερί στην άμμο
νερό έστω και χλιαρό να ξεδιψάσουμε
την πίκρα των χειλιών μας
την αλμύρα απ’ τα μάτια
που θελημένα αθέλητα λασπώσαμε.
Χώμα, αλάτι, υγρασία
ένα με την υποκρισία έγιναν
να μας τυραννάν.
Όχι, δε με λυπάμαι.
Η παίδεψη μάθημα σκληρό
μα δίκαιο
κι εσείς μαζί μου.
Δεν ξεφύγαμε
δεν το παλέψαμε αρκετά.
Περήφανοι μη νιώθετε στο λίγο σας
γιατί τίποτα θα γίνει
και θ’ απομείνετε
με την αμαρτία μου, την απορία μου:
Γιατί η ψυχή νέα γερνά;
cλopy από το Λογόκηπο του Logos_new
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου