Πρέπει να ξέρεις τη γλώσσα της θάλασσας να διαβάζεις.
Τις φωνές της όστριας. Και του πόντου τα βογκητά.
Πρέπει να μάθεις στο ευφάνταστο να κωπηλατεί-
στο σώμα να γίνεται κύμα εύφωνο, της άνοιξης γεμάτο σπόρους
Θα τραυλίζουν οι αρμοί και τα ξύλα
μέχρι να φορέσεις του ωκεανού τους τρόπους.
Σε πίνω και με πίνεις ως τη στιγμή της λάβας
που η ψυχή μας ψύχει σε σχέδια ζωής
για ν' αντέχει.
Σε πίνω και με πίνεις ως τ' άστραμμα της πέτρας
που μέσα της ξυπνά το κλάμα ενός νεογέννητου.
Της θάλασσας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου