Πράγματά μου, τίποτα...

Πάλι ανασαίνω με δυσκολία. Προχτές έκανα Restart στην μνήμη μου, συγχώρεσα τα λάθη μου, τους γύρω μου, συνειδητοποίησα για μία φορά ότι όλα τα αντέχω και θα τα αντέξω και ένιωσα ευτυχισμένη και έτοιμη να αφήσω πίσω μου κάθε τι παλιό.
Πάλι ανασαίνω με δυσκολία. Σήμερα έκανα Run την θλίψη. Ενώ γύρω μου όλα σιγά σιγά ομορφαίνουν, μένω να ερωτεύομαι μόνο τα αντικείμενα μου.
Τελικά όσο ομορφαίνει κάτι γίνεται και πιο θλιβερό, ή η θλίψη είναι παντού παρούσα?

Ρολόι μου σ' αγαπώ,
Mολύβια μου,
Τασάκι μου,
Κρεβάτι μου,
Δωμάτιό μου,
Τσάντα μου,

Γυαλιά μου,
Άρωμά μου,
Κινητό μου,

Laptop μου,
Κραγιόν μου,

Κενό μου, τίποτα,
σ' αγαπώ.
εσύ δεν είσαι εδώ,
τα βάζω όλα στο κουτί σου για όταν έρθεις.
Έτσι είναι η αγάπη, γεμάτη!

Θα είμαι έτοιμη.