Δεμάτια άχυρα κάτω από έναν απέραντο ουρανό,
Η επιθυμία διαμορφώνει αυτή την ατέλειωτη άγουσα για σένα.
Η μεμονωμένη περίσταση αισθηματικών συναντήσεων και χορού
φαίνεται τόσο απλή και τόσο τέλεια κι αυτή,
δεν γίνεται να ξεχωρίσεις κάτι.
Φοράς ένα χρυσό σκουλαρίκι σαν υπενθύμιση
του πως είναι να είσαι μία εκπληκτική γυναίκα
σ’ έναν απερίφραστο κόσμο.
Ξύπνια ως αργά, μετά την ώρα του ύπνου των ανατολικών βασιλιάδων,
η σταθερότητα ενός ορθογώνιου σαλονιού,
ο γάμος θα’ πρεπε να κρατά, σύνεση ακόμα κι αγάπη
σαν μία αλλόκοτη ζωγραφιά σε σκονισμένη κορνίζα.
Όποια υπενθύμιση αγάπης κι αν υπάρχει βρίσκεται στην άνοιξη
μετά η γέννηση και η αναγέννηση διευθύνει τη φάρμα τόσο όσο κι οι άντρες.
Η εθνική αγροτοπανήγυρις απλώνεται σ’ ένα τετράγωνο χωράφι
προορισμένη για πίττες, γουρούνια, πλεξούδες και το τόξεμα του ήλιου.
Οι μηχανές πατούν γκάζι αλλά όχι αυτές της πολιτείας,
Ανέβηκες ποτέ στην κούνια πέρα μακριά από τα δέντρα,
σηκώνοντας το πνεύμα σου ψηλά κι όλο ψηλότερα;
Με την ποδιά πεταμένη στην άκρη, το φόρεμα βαλμένο στραβά,
μιμούμενη την κίνηση του ανατρεπτικού ήλιου..
Θα πρέπει να είχες δει παιδιά,
έναν άντρα να ονειρεύεται μέσα σ’ ένα κουκούλι,
το μέλλον έτοιμο να απλώσει τα αψιδωτά φτερά του.
Ακόμα χρειαζόμαστε να αιωρούμαστε παλινδρομικά, να ξαπλώνουμε έξω,
κάτω από αυτούς τους άφρακτους ουρανούς
να ξέρουμε τι υπάρχει, τι δεν υπάρχει και θα μπορούσε να υπάρξει.
Πολύ ψηλά πάνω από τις ορθογώνιες πολιτείες που χρονογραφούν το μέλλον
και μακραίνουν τους προσεγμένους καλογυαλισμένους τάφους,
βλέπω ένα κορίτσι της πόλης, με το κεφάλι γυρισμένο προς τη μια πλευρά,
ένα μόνο σκουλαρίκι περασμένο,
το κιαροσκούρο ενός Vermeer:
Το φώς από το παράθυρο είναι τέτοιο
που θα μπορούσε κάλλιστα να διαβάζει το τελειωμένο σενάριο.
Ross Mc Cague
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου