Σε μια χώρα μοναδική, την Κακοφαγία, κάτω από έναν ουρανό πασπαλισμένο με συννεφάκια από μαρέγκα, λαμποκοπούσε το τεράστιο παλάτι του βασιλιά Καλόχρωμου και της βασίλισσας Βιολέτας. Η Ανεμί το μοναχοπαίδι τους κόντευε να πάθει αναιμία. Ήταν μια κοπέλα λυγερή με κατακόκκινες κοτσίδες και ένα έξυπνο μουτράκι όλο νάζι. Ήταν το καμάρι του παλατιού. Ώσπου μια μέρα το κακό δεν άργησε να γίνει. Οι πιο καλοφαγάδες γονείς του κόσμου είδαν την κορούλα τους να αρνείται να δεχθεί οποιαδήποτε τροφή, να αποχωρεί νηστική από το τραπέζι με τα υπέροχα πλούσια εδέσματα, να χάνει βάρος, να μελαγχολεί, και να ονειρεύεται αποδράσεις σε ξωτικά νησιά μακριά από τα θανατωμένα της ζωάκια που λάτρευε και που σερβίρονταν μαγειρεμένα με τα εκλεκτότερα υλικά. «Αποκλείεται να βρεις σύζυγο αν δεν σου ανοίξει η όρεξη», ανησυχούσε ο πατέρας της, και είπε και μαζεύτηκαν του κόσμου οι μνηστήρες για το ανορεκτικό δεκαπεντάχρονο κοριτσάκι του. Χοντροί, λαίμαργοι, άξεστοι άνδρες γέμισαν την πόλη της Κακοφαγίας, προς μεγάλη απογοήτευση της Ανεμί, που άλλαξε ρούχα, άλλαξε κόμμωση και πήρε τους δρόμους. Εκεί στους δρόμους την περίμενε η τύχη της στο πρόσωπο ενός ωραίου, συμπαθέστατου αγοριού που μάζευε αγριοφράουλες. Πώς την συγκίνησε την Ανεμί ο άγνωστος νέος; και πως έκανε την καρδία της να χτυπάει τόσο ακανόνιστα δυνατά; Ο έρωτας, Γκαστόν το όνομά του, μαθητευόμενος μάγειρας στο παλάτι, με ταλέντο στη μαγειρική, επινοούσε καινούριες συνταγές ακούγοντας μουσική, φορούσε μπότες κεντητές, και της έκλεψε τον ύπνο, της πήρε τον νου...αλλά και της έδωσε την όρεξή της πίσω και η Ανεμί άρχισε να παίρνει βάρος και να χαμογελά. Τα μαγουλάκια της ρόδισαν και τα χειλάκια της έγιναν κερασένια όλο ζωή. Και έτσι οι δυο τους ανέλαβαν να ομορφύνουν τις καινούργιες μέρες που θα ξημέρωναν στη χώρα της Κακοφαγίας, που χάρη στις εμπνεύσεις του Γκαστόν, μετονομάστηκε πλέον σε χώρα της Καλοφαγίας.
Denis Lhomme
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου