"Οι αληθινά σπουδαίοι άνθρωποι μιλάνε για ιδέες, οι συνηθισμένοι άνθρωποι μιλάνε για γεγονότα και οι μέτριοι άνθρωποι μιλάνε για τους άλλους ανθρώπους..."
Κάθε ένας από εμάς ένα μέλος σε πολλές ομάδες, ένα πρόσωπο με δεκάδες ρόλους που διαπλέκουν τους δεσμούς με τους γύρω μας, αυτούς που τόσο αγαπάμε να μισούμε και μισούμε να τους έχουμε ανάγκη... Συγγενείς, φίλοι, συνάδελφοι, γνωστοί-άγνωστοι, όλοι παρατηρητές και μάρτυρες έτοιμοι να αποδώσουν τα δέοντα σε κάθε μας πράξη ή σε παράλειψη αυτής, πρόθυμοι να εκφέρουν τη γνώμη τους για κάθε μας αλλαγή ή αποφυγή της. Εξ ού και οι κουβέντες που λαμβάνουν χώρα στις απανταχού παρέες, ομάδες, σε κάθε τέλος πάντων κοινωνικό χώρο, είναι σταθερά προσανατολισμένες σε άξονες του τύπου "τι νέα;" και οι συζητήσεις διαγράφονται στο τόσο γνώριμο πια μοτίβο "και του είπα.. και μου είπε.... και.... και... ". Δεν υπάρχει διάθεση καμία άλλη παρεκτός της κλειδαρότρυπας, δεν είναι εύκολο να αποφύγεις τον εξομολογητικό τόνο, την εκ βαθέων κατάθεση του βιώματος - κουβέντες άλλου ύφους κρίνονται φιλοσοφικές κι άρα μάταιες, κουραστικές και ψυχοφθόρες, ανασταλτικές του light που τόσο του συρμού είναι επί παντός επιστητού. Όταν το υποκείμενο δεν είναι "ΕΓΩ" αλλά "Όι άνθρωποι γενικά .." βλέπεις τους γύρω να διασπώνται ατάκτως ή να αφοσιώνονται σε πηγαδάκια πιο μικροκοσμικά - πάνω από δύο συνήθως είναι υπερβολή ..
Καλή διάθεση γνήσια ή προσποιητή αδιάφορο σε τύπους που δεν καταδέχονται καν να ρωτήσουν, να βολιδοσκοπήσουν αυτά που δεν τους αφορούν- όχι απο διακριτικότητα ή απουσία "κοινωνικού ενδιαφέροντος", προς Θεού! Δεν υπάρχουν τόσο ιδιαίτερες φύσεις, μονάχα πρακτικές, αυτές που πραγματικά ασχολούνται με τα προσωπικά τα δικά τους καθώς αυτά και μόνο διαμορφώνουν τη ζωή τους.. - . Τι περίεργοι τύποι αυτοί αλήθεια; Σνόμπ, δήθεν, υπεράνω, ανάλγητοι..σωστά; Και μάλλον συγκαταλέγομαι κι εγώ σε αυτή τη ράτσα την τόσο απροσάρμοστη..όμως.. εξάπτει την περιέργεια μου και τη φαντασία μου να παρακολουθώ όλη αυτή την κίνηση και τη ζωηράδα που αναπτύσσεται σε σχέση με τον κάθε κακομοίρη που μπαίνει στο στόχαστρο της κάθε κουβέντας. Όλα περνάνε από το μικροσκόπιο, ανατέμνονται, ανασυντίθενται, ερμηνεύονται, διαφωνούν για τη διεκδίκηση του ορθού, θυμώνουν, χαίρονται, λυπούνται..
Και αυτό που φαίνεται να μην αντέχουν με τίποτα είναι το να μην τους δίνεις το παραμικρό δικαίωμα να σε συμβουλεύσουν, να σε παρηγορήσουν, να σε πατρονάρουν, να σε κάνουν βορά στα άγρια στόματα τους. Κρίνεται απορριπτέα η στάση η ξεκάθαρη, η ορθή κοφτή οπως και κάθε επιλογή η διαφορετική . Όλοι επιθυμούν να ζήσουν τη ζωή τους μέσα από τον άλλο, όλοι έχουν ανάγκη να βρίσκουν συνεργό στα ίδια εγκλήματα, να είναι θλιμμένοι θεατές στην ίδια παράσταση.. γιατί όταν δεν τους μοιάζεις οφείλεις να υποφέρεις ώστε να διατηρούν την ψευδαίσθηση της ατομικής γαλήνης κι ευδαιμονίας, ειδάλλως να εξοστρακίζεσαι ως πλάσμα αντικοινωνικό και παράταιρο σε κάθε νόρμα - διαταραγμένη ήδη τόσο πίσω στο χρόνο, που αναρωτιόμαι αν υπήρξε ποτέ ισορροπημένη-.
Αδυνατώ πραγματικά να δω τη χαρά που παρέχει το να λιθοβολείς, να στιγματίζεις, να περιθωριοποιείς το οτιδήποτε δεν μοιάζει με σένα και γι' αυτό και μόνο σε ταράζει. Αλλά πραγματικά δε μπορεί... κάποια χαρά θα υπάρχει, ένα συναίσθημα υψηλό, υψηλότερο από το συναίσθημα της προσωπικής πληρότητας και τάξης... ειδάλλως τόσος κόπος χαμένος; Από την άλλη συλλογιέμαι πόσο σημαντικοί είναι οι γύρω μας στο βαθμό που λειτουργούν ως καθρέφτες, εφόσον στα μάτια τους βλέπουμε την ποιότητα μας, το ελάττωμα μας, το προτέρημα μας... Εκεί λυγίζω και νοιώθω πόσο ανθρώπινο είναι να επιζητάμε την εξομοίωση, την ταυτότητα και να διεκδικούμε αυτά ακόμη και με την αδιακρισία ή γιατί όχι με την αδικία... και τότε όλα μπαίνουν σε μια άλλη λογική, σε ένα παιχνίδι ατελείωτο κινήσεων αρωγής και φροντίδας.. δώσε τροφή, άσε κάτι να διογκώσει τη φαντασία, απολύμανε την πληγή τους, άσε τους να ξύσουν τη δική τους.. η δική σου πονάει λιγότερο συνήθως. Άλλωστε κι αν δεν δώσεις, το βέβαιο είναι πως θα βρουν έναν τρόπο να το εκβιάσουν - στην εσχάτη θα το κατασκευάσουν... και κάπου εκεί καταλαβαίνεις τι πραγματικά σημαίνει το περίφημο και τόσο παρεξηγημένο.
Η ΚΟΛΑΣΗ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ.
| Heaven.mp3 |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου