«Ο καιρός τρελάθηκε». «Το κλίμα εκπέμπει SΟS», «η φύση εκδικείται». «Θερμοκρασίες Μαίου το Νοέμβριο» και άλλα τέτοια φρικουλιαστικά.
Με τις κλιματικές αλλαγές έχω πάθει μια λόξα, ένα προσωπικό κόλλημα. Προσπαθώ να μαθαίνω ό,τι μπορώ να καταλάβω, και να καταλάβω ό,τι μου επιτρέπουν, με τις λίγες γνώσεις που έχω. Δεν μου έχει μείνει καμιά αμφιβολία ότι έχουμε κάνει τον πλανήτη σαν τα μούτρα μας, ότι ο θερμοστάτης της Γης έχει τρελαθεί κι ότι συμβαίνουν μυστήρια και βίαια φαινόμενα για τα οποία συν-ευθύνεται ο άνθρωπος.
Αλλά, για όνομα της γνώσης, ακόμα και ο πιο «στρατευμένος» περιβαλλοντολόγος θα σας πει ότι μια ζέστη στις αρχές του Νοέμβρη δεν σημαίνει ότι ήρθε το τέλος του κόσμου. Ακόμα κι ένα χιόνι τον Μάρτιο ή μια ανεξήγητη λιακάδα τον Γενάρη. Ο καιρός πάντα τα έκανε κάτι τέτοια και ο λαός έχει όρους όπως «καλοκαίρι του Αϊ-Δημήτρη» ή «Αλκυονίδες» για να τα εξηγήσει.
Εκδηλώνονται «αθώα» στην πλειονότητά τους φαινόμενα, ξυπνάει ο κόσμος και ανησυχεί για τις αλλαγές στο κλίμα. Από την άλλη μεριά, ούτε που ιδρώνει το αυτί μας για τα εκατομμύρια τόνους σκουπίδια που πετάμε χωρίς ανακύκλωση, τα καυσαέρια που εκπέμπουμε κάθε ώρα της ημέρας, για την ενέργεια και το νερό που σπαταλάμε αλόγιστα. Ενώ μια γλυκιά λιακάδα του Νοέμβρη, που κανονικά όλοι (πλην καλλιεργητών) θα έπρεπε να τη χαρούμε, μας φρικάρει και αρχίζουμε τα οικολογικά παραληρήματα. Ανησυχούμε για τους εντελώς λάθος λόγους, ανυποψίαστοι για τις πληγές που ανοίγουμε κάθε μέρα στην εύθραυστη ισορροπία της φύσης.
Με βαριά καρδιά, αναγκάζομαι να παραδεχτώ ότι «δεν πειράζει». Αν είναι να βγούμε από την αναισθησία μας, ας βγούμε, έστω και κατά λάθος... Πού ξέρεις, μπορεί αργότερα ( πότε αργότερα; ) να αρχίσουμε να ανησυχούμε και για τους σωστούς λόγους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου