Σ' αυτό το ήμερο βουνό η φαντασία των αρχαίων προγόνων μας είχε τοποθετήσει την κατοικία των μουσών. Η κορυφογραμμή των Πιερίων είναι το σύνορο των νομών Πιερίας και Κοζάνης. Ένας δασικός δρόμος 45 χιλιομέτρων, χαραγμένος στις κατάφυτες πλαγίες των Πιερίων, ανηφορίζει στην ανατολική πλαγιά του βουνού, περνάει από το αλπικό τοπίο της φτέρης και σε λίγο στρίβει στη Δυτική πλευρά των Πιερίων. Από εκείνο το υψόμετρο των 1600 μέτρων ο ταξιδιώτης απολαμβάνει μια σπάνια εικόνα. Ανάμεσα στα Πιέρια και το Σινιάτσικο απλώνεται το οροπέδιο της Κοζάνης χωρισμένο στα δύο από την κορδέλα του Αλιάκμονα. Μια μεγάλη λίμνη σχηματίζεται από το ποτάμι εκεί που σμίγει το Βέρμιο με τα Πιέρια. Πιο κοντά στα ριζά των Πιερίων, η κωμόπολη του Βελβενδού. Πέρα από τον Αλιάκμονα η Κοζάνη και δεξιά κι αριστερά του ποταμού τα χωριά της. Το Καταφύγι των Πιερίων, σε υψόμετρο 1412 μέτρα, ήταν προπολεμικά ένα κεφαλοχώρι με 550 διώροφα και ημιδιώροφα σπίτια. Ήταν τότε ανεξάρτητη κοινότητα, με σταθμό χωροφυλακής, με δασοκομική υπηρεσία, με πενταθέσιο δημοτικό σχολείο, με ημιγυμνάσιο μέχρι το 1932 και με ταπητουργείο. Κάθε καλοκαίρι συγκέντρωνε πλήθος παραθεριστών και έσφυζε από ζωή.
Ήρθε όμως ο πόλεμος και η κατοχή και έσβησε από το χάρτη. Το χειμώνα του 1943-44 τα στρατεύματα κατοχής ισοπέδωσαν το Καταφύγι, 550 νοικοκυριά με όλες τις χειμωνιάτικες προμήθειες σε τρόφιμα και καύσιμα έγιναν στάχτη. Οι Καταφυγιώτες αφού έζησαν το δράμα της προσφυγιάς, εγκαταστάθηκαν μόνιμα μετά την απελευθέρωση στο Βελβενδό, στην Κοζάνη, στη Θεσσαλονίκη, μα οι πολλοί στην Κατερίνη, όπου έχτισαν τον ομώνυμό τους συνοικισμό. Λίγες οικογένειες έμειναν στο Καταφύγι την πρώτη μετακατοχική δεκαετία και ξαναέκτισαν τα σπίτια τους. Αργότερα όμως το εγκατέλειψαν κι αυτές. Έτσι, τα τελευταία χρόνια το χωριό δεν έχει κατοίκους το χειμώνα. Το καλοκαίρι όμως ζωντανεύει και προσπαθεί να ζήσει τα χαρούμενα προπολεμικά καλοκαίρια.
Στο δρόμο για Καταφύγι βρίσκεται η πηγή των Μουσών, στην οποία ο επισκέπτης μπορεί να απολαύσει το δροσερό νερό και τον ίσκιο των πανύψηλων δέντρων. Λίγο πιο πέρα μπορεί να απολαύσει την υπέροχη θέα της λίμνης του Πολυφύτου. Στο Καταφύγι υπάρχει δυνατότητα για έφιππη περιήγηση στα «λημέρια» του Ζορμπά, ο οποίος γεννήθηκε και μεγάλωσε στο όμορφο αυτό χωριό.
Το σχολείο του καταφυγίου έχει γίνει μουσείο στις μέρες μας. Μέσα υπάρχουν προσωπικά, αλλά και διάφορα αντικείμενα από το σπίτι που έζησε ο Ζορμπάς. Ειλικρινά δεν ήξερα τίποτα από όλα αυτά. Πάντα πίστευα ότι ο ήρωας του Καζαντζάκη δεν μπορεί παρά να είναι κρητικός. Έτσι έμεινα έκπληκτη όταν άκουσα χτες για το Μουσείο και για τις εκδηλώσεις που γίνονται κάθε καλοκαίρι εκεί πάνω. Επίσης πιο μεγάλη έκπληξη ένιωσα διαβάζοντας μετά ότι ο Ζορμπάς έζησε τα τελευταία χρόνια της ζωής του στα Σκόπια. Εκεί βρίσκεται και ο τάφος του. Στο νεκροταφείο Μπούτελ.
«Η ζωή είναι ένας αγώνας.Δεν έχει σημασία το αποτέλεσμα, αλλά η αξιοπρέπεια με την οποία δίνεις αυτό τον αγώνα....»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου