Mέσα στα μονοπάτια της νυχτιάς, τα βήματα μου οδηγούν σε σένα. Αφέντης της καρδιάς μου. Κύρης μου. Κάθε βράδυ διαβαίνω τις στράτες και ψάχνω να σε βρω. Περπατώ ξυπόλητη προς το τέλος του ορίζοντα. Εκεί που η ματιά χάνεται. Εκεί που η αλήθεια μπερδεύεται με το όνειρο. Κι είσαι εκεί... στο βάθος του ονείρου.
Απλώνω το χέρι να σε αγγίξω... κάποτε θα σε φτάσω...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου