Κάποιες μέρες νιώθεις ότι ο ουρανός είναι έτοιμος να σε πλακώσει. Νομίζεις ότι θα πέσει από στιγμή σε στιγμή στο κεφάλι σου και θα σου το κάνει λιώμα.
Κι η καρδιά... πονάει. Όσο κι αν προσπαθείς να δείξεις δυνατός. Να αντέξεις τα πάντα γύρω σου. Αναπολείς, τρέχεις πίσω και προσπαθείς να μαζέψεις εικόνες. Στιγμές... Από της καρδιάς το μαχαλά. Χάνεσαι μέσα τους. Και στριφογυρίζεις πανικόβλητος.
Μένει μόνο μια στιγμή να δεις μπροστά για να καταλάβεις ότι οι πυξίδες δείχνουν πάντα το βοριά...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου