Χθες όλα ήταν μαύρα ... Μαύρα; Λένε πως το μαύρο είναι η απουσία χρώματος ... Από άλλη άποψη, μαύρο είναι όλα τα χρώματα μαζί. Το πέρασα λοιπόν κι εγώ από το πρίσμα των ματιών μου, το αποχρωμάτισα και έβαλα τα παράγωγα στην παλέτα μου. Ύστερα φύσηξα δυνατά για να ξεχυθεί στον ουρανό και να πέσει με κρότο στα κεφάλια μας...
Κόκκινο για μένα, για την φωτιά, για τα όνειρα μου και τα δάκρυα μου, κόκκινο για τις χαρές μου και για όσα έρχονται ...
Μπλε για έναν τρελό, ένα διαβολικό χαμόγελο, μια γλυκιά κουβέντα με ήχους Mayakovsky ...
Κίτρινο για μια γκρίνια, μια υποψία και μια αντοχή, κίτρινο για την ζήλια που δεν υπάρχει ...
Πράσινο για ένα κομμάτι γης μακριά, ένα βλέμμα κι ενα γέλιο, μια εικόνα και μια ελπίδα ...
Πορτοκαλί για μια ηλιαχτίδα, μια βατραχίνα με όνειρα καλοκαιρινής νυχτός ...
Μωβ για μια ειρωνία, μια τρανταχτή φωνή που γκρεμίζει τις ονειρο-πωλήσεις μου ...
Καφέ για έναν πόνο που ξαφνικά με θυμήθηκε ...
Ένα Ουράνιο τόξο στο καταφύγιο των παχνών είναι όλα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου