Ό,τι συμβαίνει γύρω μας σχετίζεται με τα χρώματα. H κάθε μας ενέργεια μας επηρεάζεται από τα χρώματα και το φως. Μας χαροποιούν οι ηλιόλουστες μέρες και ο καταγάλανος ουρανός. Μας κάνουν να νιώθουμε όμορφα οι χρωματικές αλλαγές της φύσης. Μας μελαγχολούν οι γκρίζες και σκοτεινές μέρες του χειμώνα.
Το σίγουρο είναι ότι δε θα μπορούσαμε να ζούμε συνέχεια στο γκρίζο και στο σκοτάδι. Ζούμε άλλωστε σε έναν τόπο που φιλοξενεί πάνω από 6000 είδη φυτών. Και η ποικιλία αυτή σημαίνει χρώμα... Το χρώμα είναι βασικό συστατικό στη ζωή μας και το χρειαζόμαστε για να μπορούμε να βιώνουμε την ομορφιά και την ασχήμια.
Ο Κίτσος Μακρής υφαίνει με τη φαντασία του την ομορφιά του Θεσσαλικού κάμπου και γράφει... « Χωράφια και μποστάνια, ποτάμια και ξεροτοπιές σχηματίζουν γοητευτικούς χρωματικούς και σχεδιαστικούς συνδυασμούς που καταλήγουν στα θυσσανωτά κρόσσια των βουνοκορφών και των Αιγαιοπελαγίτικων ακτών».
Στην απέναντι όχθη η διαστρέβλωση της τοπικής αρχιτεκτονικής με παράτερα οικοδομήματα, ντυμένα με περίεργα χρώματα. Αναμεμειγμένα με τη μαυρίλα του καπνού προσβάλλουν την αισθητική του τόπου. Και συνεχίζει ο συγγραφέας στο βιβλίο του... « Οι άνθρωποι στις μεγάλες πολιτείες, παρασυμένοι από το ρυθμό της σύγχρονης ζωής, πίστεψαν πως τα ψυχρά κατασκευάσματα της μηχανής θα μπορούσαν να αντικαταστήσουν τα έργα των χεριών και της ψυχής. Δεν άργησαν να διαπιστώσουν ότι το σπιτικό δεν έγινε για να προστατεύει το κορμί από τον ήλιο και τη βροχή, αλλά για να δημιουργεί το ιδιαίτερο εκείνο κλίμα, όπου η ψυχή αναπαύεται, ζεσταίνεται και δυναμώνει».
Με τα χρώματα μπορούμε και καταλαβαίνουμε την αληθινή έκφραση των άλλων. Λέμε ... «Χλώμιασε γιατί πικράθηκε...», «Κιτρίνησε από το φόβο του...», «Κοκκίνησε από ντροπή...».
Κι ακόμη μπορούμε να εκφραστούμε μέσα από αυτά στις τέχνες. Μέσα από τη δημιουργία. Μια ζωγραφιά, ένα υφαντό και γιατί όχι, ένα πιάτο φαγητό, χρώματα που παίζουν με τις αντιθέσεις των τόνων και το δέσιμο του σχεδίου.
Για να σερβίρουμε στα παιδιά τη γνώση παρατηρώντας στη φύση τους συνδυασμούς των χρωμάτων, διαλέγοντας τα χρώματα που τους ταιριάζουν,περιγράφοντας με πολύχρωμους σχεδιασμούς.
Σε όλους τους πολιτισμούς οι άνθρωποι συσχέτιζαν τα χρώματα με διάφορα γεγονότα,παραστάσεις, συναισθήματα. Για τους Βουδιστές και τους Ινδουιστές το έντονο πράσινο συμβολίζει τη ζωή και το ανοικτό πράσινο το βασίλειο του θανάτου. Για τους αρχαίους Έλληνες το μπλέ ήταν το χρώμα του Δία και της Ήρας, ως θεών του ουρανού, καθώς και της Αφροδίτης ως θεάς της αγάπης. Για τους Ινδιάνους το μπλε συμβολίζει την αγάπη και την ειρήνη. Για το Χριστιανισμό το μπλέ είναι το χρώμα της πίστης, της αφοσίωσης και της αιωνιότητας. Στην ελληνική λαϊκή παράδοση το κόκκινο και το γαλάζιο έχουν μαγική χρήση. Η γαλάζια χάντρα, η γαλάζια κορδέλα είναι φυλακτά για το κακό μάτι. Το κόκκινο χρώμα το συναντάμε στα έθιμα του γάμου ( κόκκινη σκέπη της νύφης), της γέννησης (στην κούνια του μωρού). Τα νεογέννητα ζώα τα προστατεύουν για το μάτι, δένοντας ένα κόκκινο πανί στην ουρά ή το πόδι τους.
Ξερά φύλλα μουριάς, φλούδια ροδιών έδιναν το κίτρινο χρυσαφί, κρεμμυδότσουφλα το πατατί που ροδίζει, ο κορμός πεύκου έδινε το κανελλί, φρέσκα φύλλα μουριάς για το λαδί ανοικτό, φλούδια καρυδιών έδιναν το καφέ ανοικτό, ξερά περικάρπια το καφέ σκούρο, το γαλάζιο από ανοικτό γαλάζιο έως σκούρο μπλε γινόταν με τη σαρηά, δηλαδή το νερό όπου είχαν ζεματιστεί τα μαλλιά, ριζάρι για το κόκκινο, κρεμεζί για το κόκκινο το βαθύ. Χρωματικές αποχρώσεις ζεστές και απαλές.
Χρώματα παντού γύρω μας. Για να εκφραζόμαστε για να περιγράφουμε τα συναισθήματά μας. Για να ονειρεύομαστε και να αντέχουμε στα γκρίζα που μας φέρνει η ζωή...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου