Λένε πως ο άνθρωπος μπορεί και αισθάνεται τις λέξεις... το πιστεύω. Κυλάνε μέσα στο μυαλό του. Στη σκέψη του. Φτάνουν στην καρδιά. Οι λέξεις φτιάχνονται από γράμματα. Μου αρέσουν τα γράμματα. Είναι οι νότες της ομιλίας. Τις ακουμπάς δίπλα δίπλα και φτιάχνεις λέξεις. Λέξεις που ταξιδεύουν μέσα σου. Που σε κάνουν να σκέφτεσαι, να αισθάνεσαι. Να είσαι ζωντανός.
Λένε πως οι λέξεις έχουν ρίζες. Ανθίζουν. Καρποφορούν. Μου αρέσει να σκαλίζω το χώμα και να βλέπω τις ρίζες τους. Μου αρέσει να αλλάζω το χώμα τους και να τις ποτίζω. Να χαίρομαι το χρώμα τους. Το άρωμα τους. Να τις βλέπω την ώρα που τις φωτίζει ο ήλιος. Γιατί στις λέξεις δεν αρέσει το σκοτάδι. Θέλουν άπλετο φως. Να ξεχυθούν, να λιαστούν, να γυμνωθούν.
Λένε πως κάθε λέξη περιέχει μια φιλοσοφία. Πως αν την ψάξεις θα βρεθείς σε δρόμους με πολλές κατευθύνσεις.Θα σε πάρουν από το χέρι και θα πάνε σε μέρη που δεν είδες ποτέ.
Λένε πως οι λέξεις γεννιούνται και πεθαίνουν. Όπως και οι άνθρωποι. Και για να μείνουν ζωντανές, πρέπει να σμιλεύονται. Από καλούς τεχνίτες. Δίχως να χάνουν την ουσία και τη σημασία τους. Χρειάζονται και οι λέξεις αγάπη. Σαν τους ανθρώπους. Να τις χρησιμοποιείς με σεβασμό, με τρυφερότητα. Γιατί αλλιώς γίνονται σκληρές, σαν ακατέργαστες πέτρες. Οι λέξεις αν δεν τις χρησιμοποιείς μαραζώνουν. Χάνουν τα φύλλα, τα άνθη τους. Σαπίζουν οι ρίζες τους. Και κάποια μέρα χάνονται...
Μαζί σου νιώθω ότι οι λέξεις αποκτούν νέο νόημα. Βλέπω πέρα από αυτές. Με οδηγούν σε καινούργιους δρόμους που ούτε είχα φανταστεί. Τις βλέπω να μεγαλώνουν. Να κάνουν ρίζες δυνατές. Ανθίζουν και καρποφορούν. Μαζί σου οι λέξεις γεννιούνται. Γιατί νιώθουν πως τις αγαπάς. Πως τις χρησιμοποιείς με σύνεση και σοφία. Γίνονται μελωδία. Πλανούνται στον αέρα και φτάνουν μέχρι σε μένα....
Μου αρέσει να σε ακούω να μου μιλάς. Με κάνεις να σκέφτομαι. Ανοίγεις το μυαλό μου. Την καρδιά μου. Μου αρέσει να μπορούμε να αφήνουμε χωρίς φόβο τις λέξεις να στροβιλίζονται ανάμμεσα μας. Να χορεύουν. Κι εμείς να κρατάμε το τέμπο της μελωδίας... της ουσίας... της επαφής. Να μας τυλίγουν και να νιώθουμε ζεστασιά.
Μου αρέσει να σε ακούω να μιλάς. Ακόμη και ο ήχος της φωνής σου υπάρχει μέσα μου πάντα... μεγαλώνει, ανθίζει, καρποφορεί. Κάνει ρίζες. Και είναι όμορφο ότι γεννιέται με αγάπη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου