Έχετε καμιά απορία ;

Άμα πεινάς, το ξέρεις.
Φωνάζουνε τα σπλάχνα σου.
Aμα κρυώνεις το ίδιο. Aμα αγαπάς, πώς να το καταλάβεις;
Γιατί τι είναι η αγάπη; Κάποιος πήγε να πει κάτι και δεν είπε τίποτα.
Είπε πως είναι κάτι σα φωτιά. Μα είναι;
Aλλος είπε πάλι, πως είναι δροσούλα, άλλος σα δοξαριά. Τι είναι, τέλος πάντων...
Κι αν, πάλι , αγάπη είναι κ ά τ ι που το λένε «αγάπη», είναι αυτό η αγάπη;


Βάλε μια δύση κι ένα βαρκάκι να λιώνει μέσα. Ομορφιά!
Μα, αν δεν υπάρχει μάτι να το δει, είναι ομορφιά;
Ένα πουλάκι κελαηδά ολομόναχο σ ένα έρημο δάσος...
Αν δεν τ ακούσει κανείς... είναι κελάηδημα;
Κι είναι μπορετό να κελαηδήσει γλυκά ένα ολομόναχο πουλάκι,
αν δεν υπάρχει πίσω από κάποιο φύλλο το αυτάκι ενός άλλου πουλιού;
Πήγαν κι οι σοφοί να πούνε κάτι πάνω σ αυτό, και τα κάνανε θάλασσα.
Αυτοί γι αγάπη!...
Τα μωρά ξέρουν περισσότερα.

Ενα λουλούδι είπε:
«Αγάπη; είμαι εγώ». Τρελαίνεσαι με τέτοια καμώματα.
Ένας βαρκάρης θ αφήσει τα κουπιά και θα σκουπίσει το κούτελό του.
Δε θα ξέρει να πει τίποτα. Μπορεί α υ τ ό να είναι αγάπη;
Μα είναι; Ποιος να του το πει;

Όσο έχεις κάτι μέσα σου και δε χρειάζεται να το πεις, το έχεις και ησυχάζεις.
Σε καίει... Σε λιώνει... Εσύ το βλέπεις.

Κι αντί να βάλεις τα κλάματα, το ρίχνεις στο τραγούδι.
Είσαι μεθυσμένος και δεν έχεις πιει ούτε στάλα!...


Μ. Λουντέμης

Απόσπ. «Ένα παιδί μετράει τα άστρα»