22/11/08

Mαδώντας τη μαργαρίτα...


Οι περισσότεροι άνθρωποι όταν βρίσκονται σε μια σχέση, θεωρούν τον άλλον κτήμα τους. Λες και τους ανήκει προσπαθούν να περάσουν το δικό τους αδιαφόρωντας για το πως νιώθει ο άλλος. Συζητώντας ακούω θεωρίες που με κάνουν να αναρωτιέμαι... Μοιάζει να μιλάνε για πόλεμο κι όχι για αγάπη. Κάνουν σχέδια για το πως θα φέρουν τον άλλον σε αδιέξοδο. Σήμερα μετά από ένα γεγονός που συνέβη χτες, όλη μέρα σκεφτόμουν γιατί οι ανθρώπινες σχέσεις έρχονται στα σημεία αυτά. Κατέληξα στο συμπέρασμα πως φταίνε δυο πράγματα. Το πρώτο είναι ότι έπαψαν να συζητούν μεταξύ τους οι άνθρωποι. Φοβούνται τις αλήθειες των άλλων αλλά πολύ περισσότερο τις δικές τους αλήθειες. Το δεύτερο είναι ότι έπαψαν να είναι ειλικρινείς. Δε λένε πια αυτό που νιώθουν αλλά αυτό που θέλει ο άλλος να ακούει. Ζητάνε και απαιτούνε να πάρουν ο ένας από τον άλλον. Δε χαρίζονται. Δε δίνουν τίποτα αν δεν υπάρχει αντίκρυσμα. Αυτό μου θυμίζει λίγο τραπεζική επιταγή ..

Ο σημερινός άνθρωπος μπαίνει σε σχέσεις εύκολα. Λίγοι όμως παλεύουν. Λίγοι ενδιαφέρονται να τις κρατήσουν. Μοιάζουν με παιδικά παιχνίδια που αφού έπαιξαν τα βαρέθηκαν και τα πέταξαν σε μια γωνιά. Σε μια σκοτεινή γωνιά για να μην τα βλέπουν καθόλου. Λόγια, σχέδια, τα παίρνει όλα ο άνεμος. Κούφια και χωρίς να εννοούνται. Τα λένε απλά για έχουν κάτι να πούνε. Πάνω στον ενθουσιασμό τους. Μετά από λίγο καιρό η φούσκα ξεφουσκώνει. Κι μένει ο ένας να παλεύει. Ο άλλος βρίσκεται αλλού, σε άλλο επίπεδο. Έχει αλλάξει παιχνίδι και ασχολείται με το καινούργιο που είναι πιο ενδιαφέρον. Το παλιό χάνει την αίγλη του και κανείς δεν σκέφτεται πως να νιώθει άραγε κι αυτό.Θα μου πείτε όλα τα παιχνίδια δεν είναι το ίδιο. Και θα συμφωνήσω απόλυτα. Μιλάω όμως γι εκείνα που έδωσαν ψυχή, χαρά και αλήθεια. Εκείνα που δεν ζητούσαν τίποτα παρά μόνο τη χαρά και το χαμόγελο να δώσουν. Για κείνα που όταν τα άφηναν στο σκοτάδι τα βράδυα έκλαιγαν βουβά από φόβο... για εκείνα τα αθόρυβα παιχνίδια που μένουν στις αποθήκες μας πεταμένα και κανείς δε τα θυμάται ποτέ...

αφιερωμένο σε δυο ψυχές που αγαπώ με την ελπίδα να πάνε όλα καλά....

Δεν υπάρχουν σχόλια: