Καθώς αναρωτιόμουν που γυρίζεις. Καθώς η αναμονή έμοιαζε ακίνητη μέσα στον χρόνο... Πόσο μου αρέσει που όσο απομακρύνομαι από το εδώ, το εκεί από ψηλά μου μοιάζει γνώριμο. Είμαι εγώ, λέω από δω. Είσαι εσύ, λέω από κει. Από πάνω μοιάζουν όλα λίγο πιο εύκολα. Φωτεινοί με μια σκιά για παρέα.
Mαζί σου, κι ας μην το ξέρεις...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου