Ξύπνησα νωρίς σήμερα. Αν και κοιμήθηκα πολύ λίγο, μιας και είχαμε πιάσει κουβέντα όλο το βράδυ με το Μαρούλι. Δεν είναι παράξενο, το συνηθίζουμε κάθε φορά που βρισκόμαστε να αναλύουμε και να μιλάμε για τα πάντα. Τα τελευταία χρόνια η Μαρία έχει πιο πολλά να πει. Και την ακούω, προσεκτικά. Απορώ κάποιες φορές που είμαι τόσο ήρεμη, τόσο νηφάλια. Που εγώ ακούω. Που μπορώ να το κάνω αυτό. Η αλήθεια είναι ότι έχω μια περίεργη ηρεμία μέσα μου. Πολλές φορές δεν μπορώ να την ερμηνεύσω. Να τη δικαιολογήσω. Μετά σκέφτομαι ότι δούλεψα καλά με τον εαυτό μου τα τελευταία χρόνια. Δεν ήταν εύκολο αλλά μάλλον τα κατάφερα να πετύχω το στόχο μου. Ίσως η ηρεμία αυτή να είναι το έπαθλο μιας φουρτουνιασμένης πορείας στο χρόνο.
Αφήνω τα θλιβερά μιας και η μέρα ξετυλίγεται όμορφα δίπλα μου. Τις σταγόνες της βροχής ήρθε να αντικαταστήσει ένας χλωμός ήλιος. Δεν κάνει κρύο, ο καιρός είναι γλυκός. Πίνω τον καφέ μου και προετοιμάζομαι για τις δουλειές μου. Έχει και μαγειρική το πρόγραμμα σήμερα. Αρκεί να αποφασίσω τι θα μαγειρέψω. Το απόγευμα περιμένουμε μια φίλη και το περιμένω πως και πως. Η κουκουβίτσα και τα τρισχαριτωμένα κουταβάκια της είναι ήσυχα μέσα στο καλάθι τους.
Τελικά αν τα βρεις με τον εαυτό σου είναι υπέροχα όλα γύρω σου. Κι ότι κι αν γίνει στραβό μπορείς να το ξεπεράσεις. Να το προσπεράσεις. Ή να το κρατήσεις στην καρδιά σου σαν φυλαχτό. Για πάντα.
Με σκέψεις όμορφες, με διάθεση και γεμάτη όρεξη για την μέρα που άρχισε, ξεκινώ... καλημέρα σε όλους μας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου