Ξημερώματα. Οι δείκτες του Μαμάτσιου έδειχναν κοντά έξι την ώρα που επέστρεφα σπίτι. Έξω το κρύο τσουχτερό. Μείον 6 έδειχνε το θερμόμετρο στην πλατεία. Παρόλα αυτά η πόλη δεν κοιμάται ακόμη. Οι δρόμοι γεμάτοι καρναβάλια. Κόσμος που κινείται γρήγορα λόγω του κρύου. Όλοι βιάζονται να φτάσουν σπίτι. Δύσκολες, τούτες οι μικρές ώρες. Έκανα ένα ζεστό τσάι, αν και δεν το συνηθίζω και κάθησα να χουχουλιάσω στη ζεστασιά του γραφείου μου παρέα με τις σκέψεις μου. Δεν έχω ύπνο. Μάλλον τώρα βγαίνει η υπερένταση όλης της βραδυάς. Το σκεφτόμουν από προχτές για το αν θα πήγαινα στο χτεσινό πάρτυ. Και ήθελα και δεν ήθελα. Τελικά καλά έκανα και πήγα. Γνώρισα καινούργια πρόσωπα, άλλαξε η διάθεση μου και ξεχάστηκα για λίγο. Γελάσαμε με την ψυχή μας, είπιαμε κάτι ουίσκι γιατί το κρασί μάλλον ήταν ελαφρύ, φάγαμε χίλια καλούδια, μιλήσαμε από καρδιάς, χορέψαμε, το ευχαριστηθήκαμε. Είναι όμορφο να βρίσκεσαι με καλή παρέα. Να ξεφεύγεις από τα ίδια και τα ίδια. Να ανανεώνεις τον αέρα της ζωής σου. Δίχως να φεύγεις ή να το βάζεις στα πόδια. Δίχως να ξεχνάς. Απλά να προχωράς. Μπροστά, γιατί η ζωή συνεχίζεται...
Πέρασε η ώρα. Και μάλλον μου χρειάζεται ύπνος. Απαραίτητος μιας και η μέρα που ξημερώνει έχει πολλά σε αναμονή. Καληνύχτα. Ή για όσους ξυπνούν τώρα ... καλημέρα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου