Καμιά φορά συμβαίνουν παράξενα πράγματα... όπως τώρα, που βγήκε αυτή η αποθηκευμένη εγγραφή μου δίχως όμως να έχει οριστεί σημερινή ημερομηνία. Τι να πω...; Να ένιωσαν ασφυκτικά τα πουλάκια εκεί μέσα στην αποθήκη και θέλησαν να πάρουν αέρα; Όπως και να έχει θα τα αφήσω. Μιας και έχει και σχόλια η εγγραφή.
Παραδείσια και καναρίνια, δέκα σε σύνολο είναι το υπόλοιπο κομμάτι της πανίδας που υπάρχει στο σπίτι στη θεσσαλονίκη. Αυτό το καναρίνι που βλέπετε εδώ πάνω, είναι εντελώς τρελό. Κάνει κούνια και φεύγει από αυτή με τόση φόρα που καρφώνεται στο κλουβί με δύναμη. Πότε θα πάθει κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις δεν ξέρω... αναγκαστήκαμε να τη βγάλουμε. Κάνει επίσης και πολύ φασαρία. Βρε τι το σκεπάζουμε, τι κλείνουμε τα φώτα, τίποτα αυτό. Το βιολί του...
Τα παραδείσια μου αρέσουν πολύ. Έχουν όμορφα χρώματα και βγάζουν κάτι περίεργους ήχους. Δεν είναι κελαηδίσματα. Κρωξίματα είναι αλλά δεν με ενοχλούν. Μάλλον τα έχω συνηθίσει. Κυνηγιούνται μέσα στα κλουβιά, κάνουν κι αυτά κούνια και γενικά δεν έχουν ησυχία. Σε αντιθέση με τα σκυλάκια και τα ψαράκια... αμέ έχουμε και τέτοια αλλά αυτά σε άλλη εγγραφή, τα πετούμενα μας είναι φασαρτζίδικα.
Ορίστε και μια παναρομική φωτογραφία. Με όλα τα πετούμενα μαζί. Άντε να ανοίξει ο καιρός να τα βγάλουν στο μπαλκόνι να νιώσουν κι αυτά καλύτερα. Τελικά, όσο μεγαλώνω τόσο πιο ανόητη βρίσκω τη συνήθεια των ανθρώπων να φυλακίζουν ζώα μέσα στα σπίτια τους. Η δική τους ανάγκη αλλά για ποιο πράγμα άραγε...; Αναρωτιέμαι...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου