Λες και ξημέρωσε (ξανά) η μέρα της μαρμότας: αυτή η θρυλική μέρα από την παλιά χολιγουντιανή κωμωδία, στην οποία ο πρωταγωνιστής ξυπνούσε, πήγαινε για ύπνο, αλλά όταν ξυπνούσε το πρωί ήταν σαν να μην άλλαζε τίποτα. Η ταινία ήταν κωμωδία, αλλά ο ήρωας τραβούσε το απόλυτο φρίκουλο: ξαναζούσε το ίδιο ξύπνημα, τις ίδιες κινήσεις, τους ίδιους ανθρώπους, τα ίδια γεγονότα - ξανά και ξανά. Ελάτε στη θέση του. Ή, μάλλον, μισό λεπτό - είμαστε στη θέση του!
Δεν έχετε καμιά φορά την ενοχλητική αίσθηση ότι ζούμε όλοι μας εγκλωβισμένοι σε μια ελληνική «μέρα της μαρμότας». Λες και ξυπνάμε κάθε πρωί με τα ίδια προβλήματα, τα ίδια θέματα, τα ίδια σκάνδαλα. Λες και όλοι παπαγαλίζουν μια κασέτα με το ίδιο μπούρου μπούρου, οι μεν εναντίον των δε και οι δε εναντίον όλων. Μιλάμε χρόνια τώρα.
Ανοίγει το μάτι. Την ίδια ώρα: στο ίδιο πρόγραμμα - ο καθένας στο μαγγανοπήγαδό του. Ακόμα μια προγραμματισμένη διαμαρτυρία. Φωνές κατάργησης του ασύλου. Αντιδράσεις των κομμάτων. Παλιόκαιρος (η μέρα της μαρμότας έχει πάντα παλιόκαιρο). Καταλήψεις. Αντιδράσεις των κομμάτων. Βροχή, κυκλοφοριακό κομφούζιο. Κερδοσκοπία στα βασικά προϊόντα. Κατάρα στο λαδέμπορα. Αντιδράσεις των κομμάτων. Πρόωρες εκπτώσεις. Ενα πολύνεκρο από καθαρή ηλιθιότητα σε κάποιο δρόμο. Εξαθλιωμένοι χαμηλόμισθοι και συνταξιούχοι. Η απεργία της ημέρας. Η εξυγίανση της υγείας. Η επανεκπαίδευση της παιδείας. Η πολιτικοποίηση της πολιτικής. Παραβιάσεις στο Αιγαίο. Ενας ανασχηματισμός - ή φήμες για έναν ανασχηματισμό. Εκλογές - ή φήμες για εκλογές. Σχετικές ανακοινώσεις. Ακραία καιρικά φαινόμενα.
Βοήθεια, αέρα! Τι χρονιά έχουμε; Τι μέρα έχουμε; Επιτέλους, καταραμένη μαρμότα, μικρό, ηλίθιο ζωάκι, βγες με την όπισθεν από την τρύπα σου, κάνε κάτι διαφορετικό, γάβγισε, ρέψου, δάγκωσε κάποιον, γιατί το βλέπω, μια μέρα θα τη φας τη φόλα.
Μέχρι τότε, κάτι τέτοιες χειμωνιάτικες μέρες, το μόνο πράγμα που θα μας θυμίζει ότι περνούν τα χρόνια, οι δεκαετίες, θα είναι οι ρυτίδες που όλο και βαθαίνουν στο πρόσωπό μας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου